"Najcięższe więzienia w Rosji" poniedziałek, 18 marca, godz. 21:00 na National Geographic - sprawdź program tv. Film o najcięższych więzieniach w Rosji. Po raz pierwszy trzy więzienia o największym rygorze otwierają drzwi dla międzynarodowej ekipy filmowej. Serial "Za kratami: najcięższe więzienia świata" przedstawia wstrząsający obraz niezwykłych miejsc odosobnienia. W każdym z odwiedzanych zakładów karnych widzowie poznają codzienne życie osadzonych. Za kratami: najcięższe więzienia świata. Odcinek 3 < > Córka. Córka. Dramat obyczajowy Córka Rozrywka W 18. sezonie programu prowadzącemu, Maciejowi Łukaszenka jest podejrzany o trzy najcięższe przestępstwa międzynarodowe: o agresję wobec sąsiedniego kraju, o zbrodnie wojenne, w tym deportację ukraińskich dzieci z okupowanych Najcięższe więzienia świata. Sezon 2, Odcinek 5 < > Jaja w tropikach. Jaja w tropikach. Komedia Tugg, Jeff i Kirk są aktorami, których marzeniem jest angaż w penginapan di batu malang dengan view bagus. W filmie "Najcięższe więzienia w Rosji " widzowie zobaczą najstarsze więzienie w kraju, obóz więzienny na Syberii, gdzie temperatura wynosi minus 50 stopni Celsjusza, oraz więzienie Czarny Delfin. "Najcięższe więzienia w Rosji" poniedziałek, 18 marca, godz. 21:00 na National Geographic - sprawdź program tv Film o najcięższych więzieniach w Rosji. Po raz pierwszy trzy więzienia o największym rygorze otwierają drzwi dla międzynarodowej ekipy filmowej. Widz ma niepowtarzalną okazję zwiedzić miejsca, gdzie kanibale, terroryści i seryjni zabójcy dożywają swoich dni. Zobaczymy najstarsze więzienie w Rosji, obóz więzienny na Syberii, gdzie temperatura najczęściej wskazuje minus 50 stopni Celsjusza, oraz więzienie Czarny Delfin, gdzie kanibal ujawni kulisy swojej makabrycznej zbrodni. Nowa seria filmów dokumentalnych o wypadkach lotniczych. Gdzie oglądać?Zobacz więcejZakład JUK - 25/6, zwany popularnie Czarnym Delfinem, to największa w Rosji kolonia karna przeznaczona dla więźniów odbywających kary dożywotniego więzienia. Znajduje się w niewielkim miasteczku Sol - Ileck w obwodzie orenburskim i może pomieścić tysiąc skazanych. Odbywający dożywotnią karę zwyrodnialcy są tu potulni jak baranki. Obecnie w zakładzie przebywa kilkuset więźniów, w większości skazanych po 1996 roku, już w czasie obowiązywania moratorium na karę śmierci. Na wprost wejścia są dwie niewielkie fontanny z figurkami czarnych delfinów. Więźniowie są tu obserwowani przez całą dobę, poruszają się w niewygodnej pozycji, zgięci w pasie z opuszczoną głową. Na oczy zakłada się im opaski, tak by nie mogli obserwować otoczenia. Z tego więzienia nie ma ucieczki, chyba że na cmentarz. Najstarsze i jedno z najbardziej przerażających więzień w Rosji jest zwane Vladimir Centralny. Tutaj przetrzymywano więźniów za czasów Stalina, potem więźniów politycznych w okresie zimnej wojny. Dziś to pierwszy przystanek dla brutalnych morderców. Przez to miejsce przewinęło się w sumie ponad milion więźniów. Strażnikom uzbrojonym w karabinki szturmowe AK - 47 pomagają owczarki kaukaskie wielkości niedźwiedzia oraz system ochrony. To jest pierwsza w historii wizyta kamer w tym miejscu. Kolejny obóz więzienny znajduje się ponad 3000 kilometrów na dalekim wschodzie, w środku syberyjskiej tundry, na obrzeżach miasta Krasnojarsk, wzdłuż kolei transsyberyjskiej. Tu odbywa karę ponad 1200 więźniów. Wszyscy to przestępcy debiutanci, skazani po raz pierwszy, złapani na przykład za transport tabletek ecstasy. Tutaj więźniowie mogą spędzać ze sobą trochę czasu, dopuszczalne są odwiedziny, niekiedy osadzeni pracują. Zobacz galerię Jak wygląda wnętrze najcięższego więzienia w Rosji? Data utworzenia: 25 listopada 2017, 20:37. Sol-Ileck, Rosja. W małej miejscowości w rosyjskim okręgu Orenburg przy granicy z Kazachstanem mieści się najcięższe więzienie w Rosji zwane potocznie "czarnym delfinem”. To tam trafiają skazani na dożywocie, odbywający kary za najcięższe zbrodnie. Wśród osadzonych są najbardziej niebezpieczni przestępcy, skazywani za przewinienia najcięższego kalibru - od morderstw po kanibalizm. Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem: Podczas gdy w naszym świecie jest wystarczająco dużo dobrze wyposażonych więzień z telewizorami, pracowniami, pomieszczeniami sportowymi i dobrym jedzeniem, istnieje wiele zakładów poprawczych (głównie w krajach rozwijających się), które można słusznie nazwać prawdziwym piekłem. Tak, 26 z najbardziej okrutnych więzień na świecie. 26) Więzienie Guantanamo, Stany Zjednoczone To prawdopodobnie najmłodsze więzienie z tej listy, które rozpoczęło pracę w 2002 roku. Został otwarty w celu zatrzymania ludzi oskarżonych o terroryzm, wśród których było ich wiele obcokrajowcy, które według rządu USA są zaangażowane w działalność grup terrorystycznych. W 2009 roku Obama, biorąc w ręce rządowe rządy, obiecał, a nawet podpisał dekret o zamknięciu więzienia. Ale jego decyzja nie została wykonana, ponieważ władze bały się tych, którzy zostali zwolnieni przestępcy będą kontynuować działalność terrorystyczną. Więzienie było wielokrotnie oskarżane o złe traktowanie więźniów, nieprzestrzeganie praw człowieka i stosowanie okrutnych metod tortur. Ale deprywacja snu, wpływ głośnej muzyki i naśladowanie utonięcia, zdaniem przedstawicieli Pentagonu, nie są okrutnym traktowaniem. 25) Stanley Prison, Hongkong To więzienie, które znajduje się na liście sześciu najbardziej chronionych miejsc w Hongkongu, zostało zbudowane w 1937 roku. To tutaj dokonano kary śmierci, kary śmierci, aż w 1990 r. Rząd ją zlikwidował. W latach 1946-1966 Zginęło tu 122 przestępców. W czasie okupacji japońskiej więzienie stało się częścią obozu internowania. Było to miejsce tortur i egzekucji, w których ponad 600 więźniów pożegnało się z życiem. Uchodźcy z Chin, którzy próbowali przekroczyć granicę, również weszli do tego więzienia, dzięki czemu "populacja" więzienia wzrosła do 3 000, co znacznie przewyższało jego pojemność. Najstraszniejsze więzienia na świecie 24) Attica Correctional Facility, Nowy Jork Zbudowany w 1930 roku, to więzienie zostało uznane za jedno z najbezpieczniejszych na świecie i zawierało najbardziej niebezpieczni przestępcy na świecie. Niemniej jednak, była znana z zamieszek, które rozpoczęły się 9 września 1971 r., Gdy więźniowie zaczęli domagać się poprawy warunków życia i praw politycznych. Szacuje się, że 2200 więźniów zbuntowało się i przejęło władzę, zabierając 33 zakładników więzienia. Podczas czterech dni zamieszek, podczas których doszło również do negocjacji, zmarło 39 osób, w tym 10 strażników i cywili. 23) Więzienie w Montelupich, Polska To jedno z najstraszniejszych nazistowskich więzień w Polsce, zostało użyte przez Gestapo w czasie drugiej wojny światowej, aby pomieścić więźniów politycznych, dezerterów oraz brytyjskich i sowieckich szpiegów. Szacuje się, że w latach 1940-1944 przez więzienne mury przechodziło ponad 50 000 więźniów. Jako główna metoda przesłuchania, średniowieczne metody tortur. Po wojnie więzienie stało się sowieckim, gdzie polscy żołnierze byli przesłuchiwani przez NKWD. 22) Obóz 1391, Północny Izrael To więzienie dla szczególnie groźnych przestępców, zlokalizowanych niecałą godzinę jazdy od Tel Awiwu. Opinia publiczna nie wiedziała o istnieniu więzienia do 2003 r., A większość informacji na temat tego zakładu poprawczego pozostaje do dnia dzisiejszego sekret. Jednak Sąd Najwyższy Izraela postanowił jednak odtajnić niektóre informacje o więzieniu. 21) Vladimirsky central, Russia Zbudowany w 1783 r. Centrala była znana po przetrzymywaniu jej w Związku Radzieckim więźniowie polityczni. Obecnie więzienie jest przepełnione ludźmi, znanymi z ciągłych epidemii różnych chorób i sadystycznego stosunku do przestępców. 20) Kamiti - maksymalne więzienie bezpieczeństwa, Nairobi, Kenia Więzienie zajmuje powierzchnię 480 hektarów. Instytucja ta jest niestety znana ze strasznych warunków przetrzymywania więźniów. Bicie na śmierć, sodomia, różne epidemie, regularne niedożywienie, cholera, wrzody i inne okropne rzeczy to całkiem normalne zjawisko dla tego więzienia. 19) Więzienie Butyrskaya, Moskwa, Rosja Największe więzienie w centralnej tranzycie w Moskwie jest znane jako jedno z najstarszych i najbardziej znanych więzień w Rosji. Przeżyło w czasie Wielkiego Terroru (1937-1938) dwadzieścia tysięcy jeńców, a tysiące z nich rozstrzelano później, pod koniec śledztwa. Obecnie więzień jest całkowicie "nie obsadzony" przez więźniów. Wcześniej w połowie XX wieku występował problem przepełnienia kamer, w których zamiast 10 osób czasami zawierało się wiele razy więcej. Latem jest tu niesamowicie gorąco, a zatem epidemie AIDS i gruźlicy mają miejsce, gdzie można pójść na spacer. Najostrzejsze więzienia na świecie 18) Więzienie Nairobi, Kenia To więzienie jest jednym z najbardziej zatłoczonych na świecie. Kiedy został zbudowany w 1911 roku, był przeznaczony dla 800 więźniów. W 2003 roku ich liczba przekroczyła 3000. Takie przeludnienie doprowadziło do problemów z higieną, warunkami sanitarnymi i pogarszaniem się ogólnych warunków życia: teraz trzeba znacznie trudniej walczyć o to, by pozostać zdrowym fizycznie i psychicznie. W więzieniach unosi się zapach potu, zmieszany z ludzkimi odpadami i brudem. 17) Więzienie "Czarna plaża", Malabo, Gwinea Równikowa Znany ze stałych naruszeń praw człowieka, więzienie to stało się synonimem okrucieństwa, niedożywienia, przeludnienia i Dzielnica ze szczurami. Było to więzienie dla więźniów zmarłych z powodu chorób przewlekłych. Przestępcy znajdują się w ciągłym strachu i oczekiwaniu na tortury, a także długotrwałe bicie. 16) Więzienie "Vologodsky Pyatak", Białe Jezioro Rosji Ta rosyjska wersja amerykańskiego więzienia Alcatraz jest odosobnioną wyspą na Białym Jeziorze, zbudowaną specjalnie na potrzeby konserwacji szczególnie niebezpieczni więźniowie na całe życie. Więźniowie nie boją się bić strażników, ale ich ograniczone życie w odosobnieniu bez toalet i umywalek, w otoczeniu zamarzniętej zimnej wody i śniegu, bardzo szybko niszczy przestępców psychicznie. 15) Więzienie San Juan de Lurigancho, Lima, Peru To najcięższe więzienie w Ameryce Południowej zostało zbudowane, aby pomieścić 2500 więźniów, ale w chwili obecnej jego zrujnowane mury zawierają około 7 000 przestępców. 10 okropnych rzeczy, które robią więźniowie Należy jednak zauważyć, że w tym więzieniu każdy Więzień może coś sprzedać lub kupić, zaczynając od wszelkiego rodzaju gadżetów i kończąc na narkotykach. Tu toczą się walki kogutów, a także marsz do prostytutek, które przestępcy nazywają pielęgniarkami. Więźniowie tutaj nie są oddzieleni od siebie, są "pozostawieni na łasce losu", wędrują, kiedy chcą, zabijając się nawzajem i dopuszczając się innych aktów przemocy. 14) Więzienie na wyspie Rikers Island w stanie Nowy Jork Jest to jedno z najbardziej znanych więzień w Ameryce. Są w nim regularne ostre bicie, walki na noże. Ponadto złe traktowanie jest charakterystyczne nie tylko dla strażników instytucji w stosunku do więźniów, ale także sami więźniowie zachowują się gorzej niż wilki. Jako siedlisko przemocy i agresji zwróciła na siebie uwagę mediów w 2007 r., Gdy 18-letni więzień został pobity na śmierć przez innego młodego mężczyznę, a cała akcja odbyła się pod "nadzorem" strażników. Więzienie słynie także z okrutnego traktowania więźniów psychicznie chorych, którzy często popełniają samobójstwo. 13) Więzienie w San Quentin w Kalifornii To najstarsze więzienie w tym stanie. Został otwarty w lipcu 1852 r., Oraz więźniowie przywiezieni tutaj obiema płciami. Obecnie jest to największe więzienie dla samobójców-samobójców w USA. W latach trzydziestych więzienie zostało dotknięte korupcją, a zamieszki międzyrasowe stały się powszechne, a nawet zachęcone przez strażników. 12) Więzienie Gldani, Tbilisi, Gruzja Przy zerowej tolerancji Gruzja może mieć najniższy wskaźnik przestępczości w Europie, jednak w Gldani regularnie epidemie gruźlicy są powszechne, Praktyka złego traktowania więźniów i gwałtownych "ataków" o charakterze seksualnym. 11) Więzienie w La Sante w Paryżu Jak na ironię, nazwa więzienia tłumaczy się jako "zdrowie". Jednak to miejsce nie jest miejscem, w którym więźniowie doświadczają psychicznego i fizycznego komfortu, ponieważ zmuszeni są żyć w okropnych warunkach w zatłoczonych komórkach wraz ze szczurami i wszy.. To jest prawdziwe piekło, którego personel nigdy nie jest w pełni obsadzony, ponieważ realia życia w więzieniach sprawiają, że każda osoba, nawet pracownik, stracić umysł, nie wspominając o więźniach. W stanie rozpaczy, 122 więźniów popełniło samobójstwo w 2002 r., A oprócz nich 73 więcej przyłączyło się w 2003 r. Wielu z nich pojechało na świat po wypiciu mycia toalet. 10) Alcatraz, San Francisco, Kalifornia "Diabelska wyspa" to piekielne więzienie, zbudowane w latach dwudziestych i zbudowane w taki sposób ucieczka była nierealistyczna. Słynne więzienie Alcatraz jest zamknięte Oprócz faktu, że więźniowie całkowicie stracili kontakt ze światem zewnętrznym, zostali poddani surowej i obraźliwej postawie ze strony strażników, którzy nie tylko karali ich za najdrobniejszy hałas, ale nawet zabronili im pokazywać swoje emocje. 9) Centralne więzienie Gitaramy w Rwandzie Wszyscy więźniowie muszą żyć, jeść, spać, boleć i umierać, będąc 4 osobami w maleńkiej celi bez dachu, o powierzchni jednego metra kwadratowego. Zaprojektowany, aby pomieścić 400 osób w połowie lat 90. w wyniku ludobójstwa w Rwandzie Więzienie wypełniło 7000 przestępców, którzy zostali na śmierć. Będąc w atmosferze dyzenterii i rozpaczy, więźniowie stłoczeni w szatach w każdych warunkach pogodowych, dławiąc się dymem pożarów i umierając z gangreny. W stanie desperacji niektórzy jedli nawet martwe ciała swoich zmarłych współwięźniów. 8) Więzienie Diyarbakir, Turcja Mówi się o najbardziej sadystycznej instytucji więziennej na świecie, ponieważ tutaj jest przestrzegana maksymalna liczba naruszeń praw człowieka na jednego osadzonego. Istnieje wystarczająca ilość wiarygodnych informacji na temat tortur fizycznych i psychicznych, warunków, w których nie można się zakwaterować, oraz wykorzystywania seksualnego więźniów. Aby tego uniknąć, więźniowie głodują, popełniają samobójstwo i poświęcają się. 7) Więzienie ADX Florence Supermax, Kolorado To więzienie o wysokim poziomie bezpieczeństwa zostało zbudowane W odpowiedzi na ataki na personel w innych więzieniach w USA. Było to pierwsze więzienie, w którym więźniowie byli oddzieleni od personelu i stali się całkowicie odizolowani. W rezultacie więźniowie zaczęli cierpieć z powodu poważnych problemów psychologicznych i popełnić samobójstwo. 6) Więzienie w El Rodeo w Wenezueli Podczas prezydentury Hugo Chaveza liczba przestępstw znacznie wzrosła, a wenezuelskie więzienia są przepełnione, ponieważ zawierają 50 000 więźniów, dwie trzecie z nich oczekiwało na wyrok. 10 najbardziej niesamowitych jailbreaków 12 czerwca 2011 r., Dzień wizyty, zamienił się w krwawą między rywalizującymi gangami, w wyniku czego więzienie było oblężone przez cały miesiąc. 5) Więzienie w La Sabaneta w Wenezueli W jednej z najbardziej brutalnych instytucji poprawczych w Ameryce Południowej przemoc jest zjawiskiem codziennym. Oprócz tego, że hostuje się tu różne choroby, więźniowie są niedożywione i żyją w strasznych warunkach, w więzieniach praktycznie nie ma usług medycznych. Pracownikom więzienia płacą tak mało, że więźniowie pozostają po prostu porzuceni na łaskę losu, zabijając się nawzajem w codziennych potyczkach. 4) Bang Quang Prison, Thailand "Bangkok Hilton" - to najbardziej okrutne więzienie w Tajlandii, wielu więźniów oszaleć z powodu niesamowitego stresu, po pierwszym miesiącu bycia tutaj. Ta instytucja penitencjarna zawiera dużą liczbę zagranicznych więźniów, a także przestępców skazanych na śmierć. Więzienie jest znane ze złych warunków życia, z powodu przeludnienia i braku personelu. 3) Syria Więzienie wojskowe Tadmor Oznaczone przez Amnesty International za najbardziej represyjnego więzienia w świecie, każdy aspekt życia, który ma na celu dehumanizacji więźniów stało się notorycznie w czerwcu 1980 roku, kiedy prezydent Hafez al-Assad (Hafez al-Assad) nakazał zabić wszystkich więźniów z powodu zamachu na jego życie przez "Bractwo Muzułmańskie". W wyniku "oczyszczenia", które trwało 2 tygodnie, zmarło około 2400 więźniów. 2) Więzienie w Karandiru w Brazylii Carandiru tragedia w 1992 roku, kiedy zamieszki wywołał strażników w masowej egzekucji więźniów stała się znana na całym świecie ze względu na niesamowitą liczbę ofiar (1300 zgonów). Więzienie zostało zamknięte w 2002 roku w wyniku kampanii Amnesty International, która opisała rażące naruszenia praw człowieka, na które rząd brazylijski nie był w stanie odpowiedzieć. 1) Camp 22, Korea Północna Słynny obóz koncentracyjny w Hveren, który przyciągnął uwagę całego świata w 2012 roku po ucieczce jego szefa do Chin, był jedynym więzieniem dla więźniów politycznych i działał od 1965 roku. Zajmując rozległe terytorium, obóz jest domem dla 50 000 więźniów. W tym przypadku zawiera on trzy pokolenia zatrzymanych dysydentów, "aby całkowicie usunąć korzenie zła". Ponadto w obozie śmierci ludzie są poddawani skrajnym torturom, a także nieludzkim eksperymentom, gdzie więźniowie zamieniają się w zwykłe szczury laboratoryjne do testowania różnych rodzajów broni biologicznej, takich jak wąglik i wiele innych. Rosja jest jednym z krajów z największą liczbą więźniów na świecie. Za pilnowanie setek tysięcy osadzonych odpowiada rozbudowany aparat Federalnej Służby Wykonywania Kar (FSIN). Ta potężna machina jest narzędziem kontroli społeczeństwa, które pomaga utrzymać system władzy, ale równocześnie wpływa na kształtowanie podzielanych w rosyjskim społeczeństwie norm i wartości poprzez powszechność kontaktu z tzw. kulturą więzienną. Brak gruntownej przebudowy służby więziennej, której reguły instytucjonalne wywodzą się z czasów sowieckiego Gułagu, sprawia, że w systemie penitencjarnym widoczne są jak w soczewce patologie charakterystyczne także dla innych elementów rosyjskiej machiny państwowej: od złego stanu infrastruktury, poprzez korupcję i prymat zasad nieformalnych nad przepisami prawa, po przyzwolenie na bezwzględną eksploatację pracujących więźniów i wszechwładność aparatu przymusu. Skala systemu więziennego W zakładach karnych w Rosji przebywa przeszło 467 tys. osób. Plasuje to Rosję pod względem liczby więźniów na 100 tys. mieszkańców na pierwszym miejscu w Europie i na 17. miejscu na świecie[1], jednak z uwagi na dużą niepewność danych dotyczących liczby więźniów w wielu krajach trzeba traktować ten wskaźnik jako przybliżony. Obecna liczba osadzonych należy do najniższych w historii Rosji i w ostatnich latach malała systematycznie. Jeszcze dziesięć lat temu w Rosji było niemal dwukrotnie więcej więźniów niż obecnie (893 tys. w 2008 roku). Zmniejszenie liczby więźniów związane jest przede wszystkim z rzadszym orzekaniem kar więzienia za lekkie przestępstwa, a częstszym stosowaniem innych sankcji (np. częściowego ograniczenia wolności lub prac społecznych). Wynika także z przemian demograficznych rosyjskiego społeczeństwa: starzenia się i spadku liczby ludności. Zmniejszeniu liczby więźniów towarzyszyło zamknięcie znacznej liczby kolonii karnych o najlżejszym rygorze (niemal 1/4 w ciągu ostatnich 8 lat)[2]. W efekcie przepełnienie więzień zmalało tylko nieznacznie i nie nastąpiła wyraźna poprawa warunków przetrzymywania osadzonych. Bardzo wysoki pozostaje także poziom recydywy: około 63% osób w rosyjskich więzieniach odbywa karę pozbawienia wolności nie pierwszy raz[3]. Na dużą liczbę więźniów w Rosji ma wpływ charakter całego rosyjskiego wymiaru sprawiedliwości, który nastawiony jest represywnie. Większość zmian wprowadzanych w kodeksie karnym w ostatnich latach przewidywała zaostrzenie kar[4]. Z kolei według danych Komitetu Śledczego za 2015 rok jedynie 0,4% wyroków sądowych stanowiły uniewinnienia. Dlatego w większości przypadków o losie oskarżonych przesądzają decyzje podjęte przez prokuratorów na etapie śledztwa. Pod względem przyczyn odbywania kary dominuje grupa tzw. więźniów kryminalnych, najwięcej skazanych jest za dokonanie zabójstwa (27,8% spośród osadzonych). W zakładach karnych w Rosji przebywa przeszło 467 tys. osób. Plasuje to Rosję na pierwszym miejscu w Europie pod względem liczby więźniów na 100 tys. mieszkańców. Również znaczna liczba więźniów odbywa karę za handel narkotykami (25%)[5], co prawdopodobnie jest związane z tym, że postępowania dotyczące posiadania narkotyków są nieskomplikowane i stanowią łatwy sposób wykazania swojej aktywności i skuteczności przez śledczych. Represywne nastawienie rosyjskich organów siłowych i sądów sprawia, że liczba więźniów w Rosji spadała wolniej, niż zmniejszała się przestępczość[6]. Rosyjski system penitencjarny zorganizowany jest inaczej niż systemy większości krajów: zamiast cel w więzieniach dominują baraki w koloniach karnych. W sumie po Rosji jest rozsianych 869 takich kolonii o różnym stopniu rygoru, osiem więzień i 315 aresztów śledczych. Geograficzne rozmieszczenie kolonii karnych jest związane z koncepcją rozwoju ekonomicznego przyjętą w ZSRR, kiedy więźniowie byli wykorzystywani do pracy przymusowej przy tzw. wielkich budowach socjalizmu, jak Kanał Białomorsko-Bałtycki czy Kolej Bajkalsko-Amurska (BAM), i przy gospodarce leśnej w trudnych warunkach klimatycznych, w Karelii. Do dziś najwięcej kolonii karnych jest w obwodach bogatych w surowce naturalne (przede wszystkim w lasy), takich jak kraje Krasnojarski i Permski, lub uprzemysłowionych, jak obwody swierdłowski, kemerowski i Kraj Nadmorski. Szczególnym przypadkiem jest Republika Mordowii, gdzie duża liczba zakładów karnych skoncentrowana jest na stosunkowo małym obszarze. Są rejony w republikach Mordowii, Komi i Czuwaszji, gdzie praca więźniów i osób zatrudnionych przez FSIN stanowi większość lokalnego rynku pracy[7]. W tych regionach FSIN ma szczególnie duże znaczenie. Geograficzne rozmieszczenie kolonii sprawia również, że regułą jest odbywanie kary pozbawienia wolności z daleka od miejsca pochodzenia. W koloniach karnych oddalonych od obszarów gęsto zaludnionych panują zwykle surowsze warunki: często występują problemy z bieżącą wodą i ogrzewaniem. Odległość i niedostępność utrudnia także, i tak słabą, kontrolę zewnętrzną tych kolonii. Warunki w więzieniach Przed wyrokiem sądu podejrzani przebywają zwykle w aresztach śledczych. Areszt jest najczęściej stosowanym w Rosji środkiem zapobiegawczym (częściej niż np. poręczenia majątkowe czy zakaz opuszczania kraju), a w ostatnich latach jego stosowanie jest coraz powszechniejsze[8] (w aresztach przebywa 17,3% wszystkich pozbawionych wolności). Pod względem warunków odbywania kary często najcięższy jest właśnie okres przebywania w areszcie (od niedawna jeden dzień w areszcie liczy się jako półtora dnia odbywania kary[9]) oraz tzw. etap, czyli przemieszczanie do kolonii karnej. Transport odbywa się najczęściej w specjalnych pozbawionych okien wagonach nazywanych „stołypinowskimi”, w których więźniowie stłoczeni są przeważnie po 10 osób w jednym przedziale o powierzchni 3,4 m2. Ponadto więźniowie ani ich rodziny nie wiedzą, dokąd są transportowani. Przykładem może być Ildar Dadin, więzień polityczny skazany za wielokrotne protesty, który po tym, jak nagłośnił tortury w jednej z kolonii karnych, był transportowany do innego miejsca odbywania kary aż przez miesiąc. Ponieważ duża część kolonii karnych oddalona jest od obszarów gęsto zamieszkanych, przebywający w nich więźniowie pozbawieni są możliwości regularnego kontaktu z rodziną i prawnikami oraz muszą być transportowani na duże odległości, co zostało negatywnie ocenione przez Europejski Trybunał Praw Człowieka[10]. Na warunki odbywania kary w koloniach karnych w dużej mierze wpływa przestarzały stan infrastruktury, której gros powstało przed 1970 rokiem i przepełnienie większości kolonii karnych. Warunki, w jakich przebywają więźniowie po wyroku sądu, są uzależnione od rodzaju kolonii karnej. W Rosji kolonie dzielą się na cztery typy pod względem uciążliwości rygoru. W najłagodniejszych, tzw. koloniach-osadach, więźniowie poruszają się swobodnie po terytorium kolonii, mieszkają przeważnie w dużych barakach, mogą często wychodzić na przepustki, spotykać się z rodziną, korzystają z cywilnej odzieży. W koloniach o zwykłym rygorze kontrola strażników jest znacznie większa, osadzeni umieszczani są w dużych barakach, w których znajduje się do 150 prycz, są stale nadzorowani i nie mają swobody poruszania się po terytorium kolonii karnej. Natomiast w koloniach o zaostrzonym oraz szczególnym rygorze więźniowie mają zdecydowanie mniejszą swobodę, umieszczani są w zamykanych celach, w których przeważnie przebywa od 20 do 50 osób. W związku z przepełnieniem większości kolonii wynikający z rosyjskich przepisów wymóg 2 m2 przestrzeni na jednego więźnia na ogół nie jest przestrzegany, choć nawet on jest dwukrotnie niższy od standardów zapisanych w ratyfikowanej przez Rosję Europejskiej konwencji praw człowieka[11]. Ważnym czynnikiem wpływającym na więzienne realia jest także polityka miejscowych władz FSIN i kierownictwa konkretnego więzienia. Na warunki odbywania kary w koloniach karnych w dużej mierze wpływa przestarzały stan infrastruktury, którą dysponuje FSIN. Większość powstała przed 1970 rokiem, a duża część pamięta jeszcze czasy carskie. Stan i przepełnienie większości zakładów karnych sprawiają, że nie ma w nich możliwości zachowania podstawowych zasad higieny. Powoduje to, że okresowo wybuchają epidemie. Stąd od lat jednym z problemów w rosyjskich zakładach penitencjarnych są częste zachorowania na AIDS i gruźlicę. Według danych FSIN aż około 1/3 zgonów w więzieniach spowodowana jest zachorowaniem na AIDS. Mimo to w ciągu ostatnich lat śmiertelność więźniów w Rosji spada[12]. Niezwykle trudno ocenić rzeczywistą skalę tego zjawiska. Obrońcy praw człowieka twierdzą, że statystyki dotyczące zachorowań są niewiarygodne, ponieważ większość chorób nie jest rejestrowana[13]. Przestrzeganie praw człowieka w rosyjskich więzieniach jest przedmiotem szerokiej dyskusji w Rosji. Tylko w ciągu pierwszych siedmiu miesięcy 2018 roku rosyjska prasa ujawniła 24 przypadki tortur w więzieniach[14]. W ostatnich latach największym echem odbił się przypadek torturowania Jewgienija Makarowa w kolonii karnej nr 1 w Jarosławiu oraz doprowadzenie do śmierci dwóch więźniów w Czelabińsku w 2015 roku[15]. Federalna Służba Wykonywania Kar to potężna machina finansowa. Poza dotacją budżetową do FSIN wpływają także przychody z produkcji w zakładach przy koloniach. Skala naruszeń jest znacząca, nawet oficjalne dane pokazują ich masowy charakter. Zarządzona przez FSIN kontrola po skandalu związanym z torturowaniem Makarowa ujawniła 168 naruszeń dotyczących użycia siły i „środków specjalnych” przez funkcjonariuszy FSIN w ostatnim czasie[16]. Większość z nich polegała na stosowaniu środków przymusu bezpośredniego w pomieszczeniach, które nie podlegały monitoringowi. Trudne warunki panujące w więzieniach i przemoc wobec więźniów są przyczynami wybuchających okresowo buntów w koloniach karnych. Oficjalne komunikaty FSIN mówią średnio o około piętnastu protestach w roku, ale według ekspertów ich faktyczna liczba jest większa[17]. W ostatnich miesiącach jednym z takich zdarzeń był konflikt w kolonii karnej nr 6 pod Omskiem, w którym uczestniczyło 150 osób, doszło do starć, a cztery osoby były później hospitalizowane[18]. Imperium FSIN Administrowaniem więziennictwem i pilnowaniem dużej liczby więźniów zajmuje się Federalna Służba Wykonywania Kar (FSIN), w której zatrudnionych jest 325 tys. osób[19]. Liczba pracowników FSIN nie zmniejszyła się znacząco od czasu jej utworzenia w 1998 roku, mimo spadku liczby więźniów. Sprawia to, że stosunek liczby pracowników więziennictwa do liczby osadzonych jest w Rosji 2,3 razy większy niż w USA[20]. W 2017 roku budżet FSIN wyniósł 257,6 mld rubli (ok. 4,5 mld USD), a więc około 1,5% ogółu wydatków budżetu federalnego Rosji (to ponad dwukrotnie więcej niż wydatki całego budżetu Mołdawii). Stawia to Rosję na pierwszym miejscu w Europie pod względem bezwzględnych wydatków na więziennictwo[21]. Federalna Służba Wykonywania Kar to potężna machina finansowa. Poza dotacją budżetową do FSIN wpływają także przychody z produkcji w zakładach przy koloniach. W 2016 roku wyniosły one około 50 mld rubli[22] (ponad 800 tys. USD). Większość kontraktów, przy realizacji których wykorzystywani są więźniowie, dotyczy wytwarzania odzieży, tkanin i żywności, a niekiedy także prac budowlanych. Wśród podmiotów zlecających kontrakty dominują instytucje związane z FSIN, a część produkcji wytwarzanej przez więźniów sprzedawana jest w szarej strefie i nie jest dostrzegana przez oficjalną statystykę. Rozmiar nierejestrowanej wytwórczości bardzo trudno oszacować, jednak niektóre źródła mówią o tym, że realna produkcja jest nawet dwukrotnie większa od oficjalnej[23]. Na potrzeby FSIN tworzy się w ten sposób równoległy rynek, na którym ceny regulowane są odgórnie, praca jest niemal darmowa, a statystyka fikcyjna, co sprawia, że część towarów upłynniana jest w szarej strefie przez funkcjonariuszy FSIN. FSIN tworzy swoiste „państwo w państwie” bez nadzoru, natomiast z oddzielną opieką zdrowotną, systemem transportu, oświatą, swoistym systemem obiegu towarów, który charakteryzuje się powszechnością korupcji oraz prymatem reguł i hierarchii nieformalnych nad formalnymi. Płatną pracę podczas odbywania wyroku wykonuje około 25–40% więźniów[24]. Według przepisów praca jest obowiązkowa dla większości więźniów, ale nie dla wszystkich wystarcza miejsc pracy. Praca podczas odbywania wyroku jest jednym z głównych kryteriów przy przedterminowym skracaniu kary. Daje ona także inne przywileje, takie jak zgoda na dodatkowe widzenia z bliskimi czy oglądanie telewizji. Niewypełnianie norm dotyczących produkcji skutkuje natomiast często ograniczaniem widzeń, obowiązkowymi ćwiczeniami fizycznymi, a przede wszystkim odmową przedterminowego zwolnienia z odbywania kary. Częste są relacje na temat bicia więźniów, którzy odmawiali ciągłej pracy (np. w przypadku problemów kierownictwa z wykonaniem planu)[25]. Nieprecyzyjne kryteria warunkowego przedterminowego skrócenia kary są wykorzystywane przez służbę więzienną nie tylko do dyscyplinowania więźniów, ale także zmuszenia ich do cięższej pracy, pozyskiwania informatorów oraz wymuszania łapówek. Większość zakładów przywięziennych zajmuje się przemysłem odzieżowym i drzewnym. Wynagrodzenia, które otrzymują tu więźniowie, są niewielkie, ponieważ 75% wypracowanego dochodu przeznaczane jest na ich utrzymanie w kolonii karnej. Niskie płace są związane także z praktyką wyznaczania przez kierownictwo kolonii karnych znacznie zawyżonych, pozwalających manipulować wysokością wypłat norm pracy. Obrońcy praw człowieka twierdzą, że miesięczne wynagrodzenie więźniów wykonujących pracę w zakładach przywięziennych waha się pomiędzy 400 a 5000 rubli (od 6 do 80 USD miesięcznie). Mimo że prestiż pracy w więziennictwie jest niski, a wizerunek FSIN w społeczeństwie – raczej negatywny (w odróżnieniu np. od służb specjalnych, jak Federalna Służba Bezpieczeństwa), w poszczególnych grupach społecznych i regionach zatrudnienie w strukturach FSIN odbierane jest jako szansa na stabilną i dobrą pracę. Sprawia to, że w wielu miejscach ze względu na dużą konkurencję trudno jest dostać się do służby w więziennictwie, a jedną z często wybieranych dróg kariery zawodowej jest edukacja w szkołach prowadzonych przez FSIN, w których przygotowanie pracowników więziennictwa zaczyna się na wczesnym etapie (w niektórych miejscowościach funkcjonują nawet szkoły podstawowe pod kuratelą FSIN). Praca we FSIN łączy się także z różnego rodzaju pozapłacowymi korzyściami: funkcjonariusze otrzymują zakwaterowanie, wyżywienie i inne benefity związane z przynależnością do służby mundurowej (od łatwiejszego dostępu do służby zdrowia po możliwość uczestniczenia w konkursie piękności „Miss FSIN”). Część patologii systemu penitencjarnego w Rosji wynika z braku niezależnego nadzoru (nawet lekarze oceniający stan zdrowia osadzonych są częścią aparatu więziennego), który sprawia, że FSIN staje się swoistym „państwem w państwie”. Od około dwóch lat regularnie pojawiają się w rosyjskich mediach informacje o możliwej reformie FSIN, zmianie jej kierownictwa, a nawet o przeniesieniu służby z Ministerstwa Sprawiedliwości do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (w strukturach tego ministerstwa więziennictwo funkcjonowało do 1998 roku). Procesy polityczne są w dzisiejszej Rosji jednym z podstawowych narzędzi władzy w postępowaniu z opozycją polityczną oraz instrumentem w ramach rywalizacji grup w elicie. Tego rodzaju przecieki świadczą o toczącej się grze o uzyskanie kontroli nad tym dużym elementem systemu bezpieczeństwa, a także próbie ograniczenia i racjonalizacji wydatków FSIN. W niepisanej hierarchii rosyjskich służb FSIN zajmuje najniższą pozycję i związku z tym inne struktury siłowe mogą starać się podporządkować sobie „imperium FSIN” lub udowadniać swoją efektywność, demaskując skandale w służbie więziennej. Więzienie jako narzędzie represji politycznych Organizacje zajmujące się obroną praw człowieka zwracają uwagę na dużą liczbę motywowanych polityczne procesów karnych w Rosji. Amnesty International podkreśla, że częste są zwłaszcza represje i prześladowanie obrońców praw człowieka, ograniczanie swobody wypowiedzi, swobód kulturalnych i praw mniejszości[26]. Według danych centrum obrony praw człowieka Memoriał w rosyjskich więzieniach w 2018 roku odbywało karę 195 więźniów politycznych i religijnych[27]. Znaczny wzrost liczby więźniów politycznych nastąpił w ostatnich latach i związany był przede wszystkim z aneksją Krymu i wojną rosyjsko-ukraińską – w aresztach i koloniach karnych znalazła się w ostatnich latach z powodów politycznych duża liczba Tatarów krymskich i Ukraińców, oskarżanych często o działalność ekstremistyczną. Część ukraińskich więźniów politycznych, łącznie z Ołehem Sencowem, reżyserem skazanym w Rosji w sfingowanym procesie na 20 lat więzienia (według śledczych miał on planować wysadzenie pomnika Lenina na Krymie) prowadziła głodówkę w czasie Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2018 roku, domagając się uwolnienia wszystkich, ponad 60, ukraińskich więźniów politycznych. Protest zakończył się fiaskiem, mimo że w czasie mundialu był on niekorzystny wizerunkowo dla władz rosyjskich i przyczynił się do bojkotu mistrzostw przez część światowych przywódców. Determinacja rosyjskich władz w tej sprawie związana jest z tym, że pokazowe procesy ukraińskich aktywistów mają odstraszyć mieszkańców Krymu od manifestowania lojalności wobec Ukrainy. Procesy polityczne są w dzisiejszej Rosji jednym z podstawowych narzędzi władzy w postępowaniu z opozycją polityczną. Najgłośniejsze procesy polityczne w ostatnich latach dotyczyły Aleksieja Nawalnego, który tylko od początku 2017 roku do września 2018 roku spędził w sumie w aresztach i koloniach karnych 140 dni za organizowanie protestów i udział w nich. Sprawy polityczne mają często priorytet w rozpatrywaniu – w ciągu 17 dni roboczych po protestach 26 marca 2018 roku organizowanych przez Nawalnego tylko jeden Twerski Sąd Rejonowy w Moskwie rozpatrzył 476 spraw przeciw protestującym. Procesy karne są także instrumentem w ramach rywalizacji grup władzy o wpływy na Kremlu. W koloniach karnych przebywają prominentni niegdyś rosyjscy politycy, jak na przykład eksminister rozwoju gospodarczego Aleksiej Ulukajew, którego proces, inspirowany przez prezesa Rosniefti Igora Sieczina, miał zastraszyć bardziej liberalną część aparatu władzy i zademonstrować rosnącą pozycję Sieczina. Masowe naruszenia praw człowieka w więzieniach i brak efektywnych mechanizmów przeciwdziałania temu zjawisku przez instytucje państwowe stał się katalizatorem samoorganizacji rosyjskiego społeczeństwa. Wokół tematu obrony praw więźniów powstał ruch społeczny i sporo organizacji pozarządowych. Masowe naruszenia praw człowieka w więzieniach i brak efektywnych mechanizmów przeciwdziałania temu zjawisku przez instytucje państwowe stał się katalizatorem samoorganizacji rosyjskiego społeczeństwa. Najważniejsze z nich to Ruś Siedząca, Komitet przeciwko Torturom, OWD-Info i Memoriał. W niosącej pomoc więźniom i ich rodzinom Rusi Siedzącej pracują osoby, które same przeszły przez rosyjskie więzienie ( represjonowani po protestach na placu Błotnym na przełomie 2011/2012), ale także prawnicy i dziennikarze. Wiele osób, którym pomagają aktywiści, to ofiary tzw. zamówionych spraw, czyli procesów wszczętych przez prokuratorów opłaconych na przykład przez konkurencję biznesową. OWD-Info i Memoriał to z kolei najważniejsze organizacje gromadzące i nagłaśniające informacje o więźniach politycznych, aresztowaniach i protestach. Organizacje broniące praw więźniów i krytykujące działanie siłowych organów państwa działają pod ciągłą presją, ze świadomością, że w każdej chwili mogą podlegać kontrolom i represjom (liderka Rusi Siedzącej Olga Romanowa zmuszona była z tego powodu do emigracji). Nawet stosunkowo sprawnie funkcjonujące organizacje pomagające więźniom nie mają szans zwalczyć systemowych problemów rosyjskiego więziennictwa. Ich funkcjonowanie, podobnie jak działalność organizacji matek żołnierzy, które występowały przeciwko wojnie w Czeczenii i fali w wojsku, jest jednak dowodem, że rosyjskie społeczeństwo w obliczu zagrożenia potrafi przejawić determinację do samoorganizacji. Kultura więzienna O specyfice rosyjskiego więziennictwa przesądza także funkcjonowanie nieformalnego kodeksu zachowań i obyczajów. Kodeks ten obejmuje reguły życia więziennego, na przykład normy zwracania się do strażników i więźniów, zasady dotyczące tatuaży czy reguły tak szczegółowe, jak zakaz używania koloru czerwonego w więzieniu. Wszystko to służy budowaniu równoległej rzeczywistości z hierarchią alternatywną do oficjalnej. Na samym szczycie tej hierarchii znajdują się „wory w zakonie” (воры в законе, w wolnym tłumaczeniu: honorowi bandyci). Tworzą oni środowisko, które kieruje się oddzielnym niepisanym katalogiem zachowań ( zakazem zdradzania reguł świata więziennego i kryminalnego) i wybiera spośród siebie nieformalnego lidera. O randze tej osoby może świadczyć, że o wyborach nowego „wora w zakonie numer 1” pisały w sierpniu 2018 roku największe rosyjskie gazety[28]. Normy kultury więziennej obowiązującej w rosyjskich aresztach i koloniach karnych wywodzą się z czasów sowieckich i obowiązują także w większości pozostałych byłych republik ZSRR. W większości więzień nieformalne reguły są ważniejsze od więziennego regulaminu. Spokój kierownictwu kolonii karnych (dla funkcjonariuszy najważniejszy jest brak protestów i skarg do prokuratury) zapewnia zwykle komitet więzienny (ros. блаткомитет), czyli niewielka grupa więźniów przeważnie wywodząca się ze środowisk kryminalnych, która gotowa jest przemocą „utemperować” niepokornych współosadzonych. W zamian za to kierownictwo kolonii zapewnia im możliwość dostępu do zabronionych przepisami alkoholu, narkotyków, telefonów komórkowych i toleruje inne naruszenia regulaminu. O specyfice rosyjskiego więziennictwa przesądza w dużej mierze funkcjonowa nie nieformalnego kodeksu zachowań i obyczajów. Powszechne w więziennictwie zjawisko korupcji sprawia z kolei, że warunki odbywania kary są uzależnione od zamożności skazanego. W ostatnim czasie szerokim echem odbiły się w Rosji opisy i fotografie dostatniego życia, jakie w jednej z kolonii karnych w obwodzie amurskim prowadził jeden ze skazanych za najcięższe przestępstwa kryminalne. Dzięki łapówkom mógł on korzystać z pomieszczeń służbowych, zamawiać do więzienia kawior, przyrządzać szaszłyki i korzystać z prywatnej opieki zdrowotnej[29]. Jak twierdzi Olga Romanowa, odpowiednio ustosunkowany przestępca poprzez swoich wspólników na wolności może zapewnić sobie w kolonii karnej komfortowe warunki życia. Romanowa opisuje przypadki zajmowania na stałe specjalnych pokoi przeznaczonych do długich widzeń, najbardziej powszechne – to wystawianie fałszywych zaświadczeń o inwalidztwie dla otrzymania lepszej celi lub przeniesienia do lecznicy czy nawet wybudowania na terenie kolonii karnej oddzielnej daczy z ogrodem, kucharzem i ogrodnikiem dla uznanego „autorytetu”. Według Romanowej zjawisko to jest powszechne, a na wiele usług obowiązują nieformalne cenniki[30]. Specyfika rosyjskiego więziennictwa wynika także z powszechności kontaktu z instytucjami penitencjarnymi i z popularności kultury więziennej. Wśród niektórych grup społecznych pobyt w więzieniu staje się elementem typowej biografii mężczyzny, etapem życiorysu podobnym do służby w wojsku. Popularność kultury więziennej przejawia się na przykład w obecności praktyk ze świata więziennego i przestępczego w rosyjskiej polityce i biznesie, a także używaniu wyrażeń ze slangu więziennego i piosenek więziennych w oficjalnych wypowiedziach polityków – najbardziej znanym przykładem jest wypowiedź Władimira Putina, który uzasadniając rosyjskie naloty na Grozny rozpoczynające wojnę w Czeczenii w 1999 roku, zapowiedział – używając kryminalnego żargonu – że „terrorystów […] będzie gnoić w kiblu”. Podsumowanie Kolonie karne i więzienia w przeważającej większości zostały zbudowane w czasach stalinowskich i od tamtej pory pomimo kilkukrotnych prób reformy systemu penitencjarnego w Rosji w wielu wymiarach zachowały cechy radzieckiego Gułagu: dochodzi w nich do systematycznego naruszania praw człowieka, tortur, a służba więzienna stanowi maszynę, która wyspecjalizowała się w ukrywaniu patologii i zarabianiu pieniędzy (np. poprzez łapówki i machinacje finansowe). Jedną z najbardziej alarmujących statystyk dotyczących rosyjskiego więziennictwa jest wysoki i wzrastający w ostatnich latach poziom recydywy[31]. Świadczy on o nieefektywności systemu penitencjarnego. Nieefektywność ta nie jest jednak problemem dla rządzących, ponieważ w Rosji więziennictwo jest przede wszystkim częścią machiny kontrolującej społeczeństwo i zapewniającej w ten sposób stabilność systemu władzy. Brak zamiarów reformowania systemu penitencjarnego potwierdził prezydent Putin podczas dorocznej konferencji prasowej 20 grudnia 2018 roku, kiedy na pytanie o możliwą reformę FSIN w związku z doniesieniami o torturach więźniów odpowiedział, że potrzebne jest usprawnienie działalności więzień, ale kardynalne zmiany nie są konieczne. Brak kontroli niezależnych instytucji nad tym, co dzieje się w więzieniach, pogłębia represywność całego systemu i poszerza możliwość wykorzystywania go do represji politycznych[32]. W efekcie FSIN tworzy swoiste „państwo w państwie” bez nadzoru, natomiast z oddzielną opieką zdrowotną, systemem transportu, oświatą, swoistym systemem obiegu towarów, który charakteryzuje się – podobnie jak rosyjski system władzy – powszechnością korupcji oraz prymatem reguł i hierarchii nieformalnych nad formalnymi. Nic nie wskazuje, żeby w najbliższych latach zamierzano ograniczyć w Rosji systemowe używanie kary pozbawienia wolności jako łatwego sposobu na eliminację niepokornych obywateli oraz rywali i konkurentów politycznych i biznesowych. [2] Вижу новости про «исторический минимум заключенных» в России. Это из-за закона «день за полтора»? Колонии массово закрывают?, [19] Dane za rok 2015. [21] М. Алехина, И. Рождественский, Г. Макаренко, Первые по числу заключенных, [23] А. Табах, Подземная империя: половина…, op. cit. [30] О. Романова, Цеповяз и другие ВИП-осужденные. Зачем нужна роскошь в российских тюрьмах, [31] В. Никитеев, op. cit. 12 najcięższych więzień świata Data utworzenia: 29 czerwca 2015, 14:00. W tych więzieniach nie ma mowy o godności i prawach. To są miejsca, w których skazani przebywają w ekstremalnych warunkach. Czy słusznie? Guantanamo Bay Prison Foto: Zuma 12 najcięższych więzień świata To w nich przetrzymywano zarówno królów jak i biedaków, pisarzy, gangsterów, a nawet późniejszych laureatów Pokojowej Nagrody Nobla. Były miejscem odbywania zasłużonej kary, ale także narzędziem walki politycznej. Jedne owiane są mroczną sławą, inne stały się pomnikami historii. Zamieszkiwali je znani, jak choćby Al Capone, czy Markiz de Sade. Część z tych zakładów działa do dzisiaj, niektóre zostały zburzone, a niektóre stały się atrakcją turystyczną. ALCATRAZ Alcatraz – wyspa w zatoce San Francisco. W języku hiszpańskim zwana jest Wyspą Głuptaków, a w angielskim nazywana także Skałą. Znajduje się na niej nieczynne już więzienie o zaostrzonym rygorze, działające od 1934 do 1963 roku. Zamknięte zostało głównie z powodu wysokich kosztów utrzymania. Oficjalnie przez 29 lat działalności więzienia żadnemu więźniowi nie udało się z niego uciec, choć odnotowano aż 14 prób z udziałem 34 więźniów, w tym dwóch, którzy próbowali uciec dwa razy; sześciu uciekinierów zastrzelono, dwóch utonęło, pięciu nie odnaleziono, pozostałych złapano. Dwóch wydostało się z wyspy, ale zostało pojmanych, jeden w 1945, drugi w 1962 roku. Podczas najsłynniejszej próby ucieczki w dniu 11 czerwca 1962 roku trzech uciekinierów (Frank Morris oraz bracia John i Clarence Anglinowie) zdołało wydostać się za mury więzienia. Przeprowadzono zakrojone na szeroką skalę poszukiwania, aby odnaleźć zbiegłych więźniów. Stróże prawa byli pewni, że odnajdą ich ciała, ale nigdy im się to nie udało. Na podstawie opowieści o tych ucieczkach powstało kilka filmów, Ucieczka z Alcatraz z Clintem Eastwoodem. Fakt, że po upływie wielu lat nie ma o uciekinierach żadnej wieści, pomimo że wyjawienie informacji o ich losach gwarantowałoby sławę i pieniądze, zdaje się świadczyć, że żadna z ucieczek nie była udana. Przez lata Alcatraz budziło postrach wśród przestępców, krążyły o nim legendy, powstały o nim filmy i książki. Początkowo nadzór nad nim sprawowało wojsko. Było to pierwsze amerykańskie więzienie do odbywania długich kar i szybko zyskało sobie sławę niezwykle ciężkiego. Więźniów dzielono na trzy kategorie. Skazańcy podlegający najsurowszym rygorom nie mogli mieć widzeń, czytać, otrzymywać listów, czasem nawet nie mogli mówić. Złamanie któregokolwiek z zakazów skutkowało przypięciem ciężkiej kuli do nogi, ścisłą dietą, izolacją i najcięższymi pracami karnymi. W 1934 roku wojsko przekazało wyspę ministerstwu sprawiedliwości i zmienione zostało na więzienie ogólnopaństwowe przeznaczone dla najbardziej niebezpiecznych gangsterów. Miało stać się przestrogą i ostrzeżeniem dla przestępców. Zobacz także BASTYLIA Historyczne więzienie zwane Bastylią pierwotnie było XIV-wiecznym zamkiem mieszczącym się pod Paryżem. Pełnił on funkcję barbakanu broniącego bramy św. Antoniego prowadzącej do miasta. Z biegiem czasu utracił znaczenie obronne i od XVII wieku utworzono tu ciężkie więzienie. Początkowo w skład Bastylii wchodziły cztery wieże, ale za panowania Ludwika XVI rozbudowano ją o kolejne cztery. Najbardziej znanymi więźniami byli Markiz de Sade, Wolter czy tajemniczy Człowiek w Żelaznej Masce, postać tyleż autentyczna, co legendarna. Postać ta często utożsamiana była z włoskim dyplomatą Machiavellim lub Wolterem, a nawet z bratem bliźniakiem samego króla Ludwika XVI. Bastylia stała się symbolem ucisku ludu paryskiego. Podczas rewolucji francuskiej 14 lipca 1789 roku zdobyto zamek. Uwolniono wtedy zaledwie kilku więźniów, głównie szaleńców i drobnych przestępców, ale wydarzenie to urosło do miana symbolu. Bastylia ostatecznie została zburzona, a 14 lipca uznano świętem narodowym Francuzów. ROBBEN ISLAND Wyspa Robben leży w Zatoce Stołowej, u wybrzeży kontynentu afrykańskiego, na północ od Kapsztadu w RPA. Od początku kolonizacji wykorzystywana była jako miejsce zsyłek, na wyspie utworzono kolonię trędowatych, chorych psychicznie i żebraków. Podczas II wojny światowej założono tam bazę wojskową. W 1960 roku przekształcono ją w więzienie będące swego czasu najcięższą kolonią karną w kraju służącą władzom Apartheidu. Najbardziej znanym więźniem Robben Island był osadzony w 1962 r. i skazany na karę dożywotniego więzienia Nelson Mandela, przyszły prezydent RPA i noblista. Mandela odsiedział łącznie ponad 27 lat, a zwolniony został dopiero w 1990 roku. Dzisiaj w dawnych murach więzienia Robben zorganizowano muzeum, a z Kapsztadu kursują specjalne statki wycieczkowe wożące turystów. W 1999 roku organizacja UNESCO wpisała wyspę na listę światowego dziedzictwa kultury. Wyspę przekształcono w rezerwat przyrody dla ochrony zamieszkujących ją różnych gatunków ptaków. SAN QUENTIN Więzienie w Stanach Zjednoczonych położone nad Zatoką San Francisco. Jest to najstarsze kalifornijskie więzienie. Trafiają tutaj najgorsi przestępcy z najcięższymi wyrokami, głównie z dożywociem lub karą śmierci. Najczęstszymi gośćmi tutaj są seryjni mordercy, gwałciciele, psychopaci, członkowie gangów, porywacze itp. – mieszanka wybuchowa. Więzienie podzielone jest na bloki – Mały Wietnam, Dolina Śmierci i Rafa Koralowa. Może pomieścić 6 tysięcy więźniów, których pilnuje 1,5 tysiąca strażników. Walki między członkami więziennych ugrupowań są na porządku dziennym. Wyrok w San Quentin odsiadywali Charles Manson, Sirhan Bishar Sirhan czy Richard Ramirez. Jak wygląda San Quentin od środka, można zobaczyć w teledysku zespołu Metallica do piosenki ” i przy okazji posłuchać dobrej muzyki. BANG KWANG Tajlandzkie więzienie znane pod uroczą nazwą Bangkok Hilton. Do przeludnionego więzienia trafiają najgorsi przestępcy, którzy pierwsze miesiące swojej kary odbywają, będąc skutymi kajdanami. Warunki, jakie mają tu więźniowie, nie należą do najlepszych. Wyżywienie jest bardzo ubogie, w więzieniu panoszą się choroby, a o pomocy lekarskiej nie ma mowy. Osoby, które trafiają do celi śmierci, cały wyrok odsiadują w kajdanach, a o wykonaniu wyroku dowiadują się dwie godziny przed egzekucją. Całość otoczona jest sześciometrowym murem i zajmuje 33 ha. RIKERS ISLAND To główny kompleks więzienny Nowego Jorku. Nosi nazwę od wyspy, na której się znajduje. Położony między dzielnicą Queens a Bronxem. Więzienie może pomieścić ponad 12 tys. więźniów, przy jego obsłudze pracuje do 9000 tys. strażników. Dźgnięcia nożem, pobicia, brutalne traktowanie ze strony strażników charakteryzuje to więzienie. Jest to wylęgarnia przemocy i agresji. ADX FOLORENCE SUPERMAX Jest to amerykańskie więzienie federalne w stanie Kolorado. Wybudowane w połowie lat 90, należy do najnowocześniejszych w USA. Więzienie o maksymalnym poziomie bezpieczeństwa, wypełnione czujnikami ruchu, kamerami i elektroniką określane jako supermax. Więźniowie siedzą w pojedynczych celach, gdzie wszystko jest z betonu. Lustro w celi to wypolerowana stal, z okien widać tylko niebo, a spacerniak to coś, co przypomina głęboki basen. Więźniowie praktycznie nie mają kontaktu ze strażnikami, w celi przesiadują do 23 godzin na dobę, przysługuje im jedna 15-minutowa rozmowa telefoniczna w miesiącu, a za dobre sprawowanie mogą słuchać radia lub oglądać czarno-białą telewizję. Z więzienia nikt nigdy nie uciekł, ani nie podjął próby ucieczki. Więźniowie próbowali jednak strajków głodowych, aby zwrócić uwagę na warunki, w jakich przebywają. W kompleksie jest miejsce dla 490 najgroźniejszych przestępców. Swój wyrok odsiadują tutaj najgorsi przestępcy Stanów Zjednoczonych, w tym Ted Kaczynski, a także islamscy terroryści związani z zamachami na World Trade Center. LA SANTE Francuskie więzienie w Paryżu, które posiada między innymi oddział dla VIP-ów i o zaostrzonym rygorze. Zbudowane w 1867 roku, podzielone było na cztery bloki, w których przebywali więźniowie o odmiennej narodowości i kolorze skóry. Warunki bytowe więźniów nie należały do najlepszych, do tego przeludnienie i braki kadrowe w służbie więziennej sprawiały, że odsiadywanie wyroku nie było przyjemnym doświadczeniem. Obecność szczurów w celach była normalnym zjawiskiem. Wykorzystywanie słabszych więźniów i gwałty doprowadziły do 122 samobójstw w 2002 roku. DIYARBAKIR Więzienie to znajduje się w Turcji, znane z tego, że kto tam trafił, nie wychodził z niego żywy. Wybudowane 1980 roku, mieści ponad 700 więźniów. W okresie zwanym „okresem barbarzyństwa” lub „piekłem Diyarbakir” od 1981 do 1984 roku 34 więźniów odebrało sobie lub straciło życie z powodu tortur psychicznych i fizycznych praktykowanych w tym więzieniu. Więzienie funkcjonuje do dziś. LA SABANETA Więzienia w Wenezueli należą do najbrutalniejszych na świecie. Spośród nich jedno wyróżnia się najbardziej – jest to La Sabaneta, gdzie przemoc jest na porządku dziennym, choroby przerzedzają szeregi skazańców, brak jest tam jakiejkolwiek opieki medycznej oraz brakuje jedzenia. W La Sabanecie cholera doprowadziła do śmierci 700 więźniów, a w 1994 roku zamieszki przyniosły śmierć około 100 osadzonym. Samo więzienie może pomieścić do 15 tys. osób, jednak jego populacja to prawie 25 tys. ludzi. Na jednego strażnika przypada około 150 więźniów. TADMOR Więzienie Tadmor położone na syryjskiej pustyni to prawdziwe piekło na ziemi. Wybudowane na miejscu wojskowych baraków. Znane z ciężkich warunków, nieprzestrzegania praw człowieka, tortur i egzekucji. W 1980 roku doszło do masakry więźniów, kiedy to uzbrojeni żołnierze wylądowali w Tadmor i wymordowali 500 osadzonych, jako przestrogę dla obywateli za nieudany zamach na prezydenta Syrii. CARANDIRU Jest to największe więzienie w Sao Paulo, w którym jednocześnie przebywa do 30 000 tys. więźniów. Znajduje się w dzielnicy Carandiru, stąd jego nazwa. W 1992 roku doszło do masakry, gdzie zginęło 111 skazańców z ręki policjantów tłumiących protest więźniów. W 2002 roku więzienie zostało zamknięte, a następnie wyburzone. Uważa się, że w 46-letniej historii więzienia doszło do ponad 1300 zgonów. Oprócz wszechobecnej przemocy, więzienie charakteryzowała epidemia AIDS, gdzie 1 na 5 osadzonych był nosicielem wirusa HIV. /8 Najcięższe więzienia Zuma Guantanamo /8 Najcięższe więzienia Zuma ROBBEN ISLAND /8 Najcięższe więzienia Robert Galbraith / Reuters Alcatraz /8 Najcięższe więzienia Zuma Więzienie KGB /8 Najcięższe więzienia Zuma Robben Island Prison /8 Najcięższe więzienia East News Bastylia /8 Najcięższe więzienia East News /8 Najcięższe więzienia Wikipedia Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem:

najcięższe więzienia w rosji