Ptasia grypa to choroba zwierząt, wywoływana przez wirus grypy typu A. Zarażają się nim głównie ptaki. Wirusem ptasiej grypy może zakazić się także człowiek. Typ A wirusa grypy dzieli się na 16 podtypów H oraz 9 podtypów N, co łącznie daje 144 możliwe warianty wirusa. Znane są dwa szczepy, które wywołują wysoką Grzybica odzwierzęca – objawy. Grzybica odzwierzęca zlokalizowana na skórze cechuje się występowaniem zwykle okrągłych lub owalnych zmian zapalnych, dobrze odgraniczonych od zdrowej skóry. W obrębie ogniska grzybiczego może dochodzić do łuszczenia się skóry czy miejscowej utraty włosów, jeśli zajęty obszar mieści się w W okresie od maja do października ubiegłego roku naukowcy przebadali 29 psów i 10 kotów należących do 21 ochotników. Badania wykazały, że 9 psów (31 proc.) i 4 koty (40 proc.) z 10 domostw (47,6 proc) uległo infekcji. Testy wykazały obecność wirusa po czasie od 11 do 51 dni po ujawnieniu się objawów u ich właścicieli. Główny Lekarz Weterynarii wydał oświadczenie w sprawie występowania ptasiej grypy u kotów na terenie Polski. Wynika z niego, że z przebadanych 61 próbek w ponad połowie – czyli 34 – wykryto wirusa H5N1. Próbki były badane przede wszystkim w instytucie w Puławach, a także na SGGW w Warszawie, AM w Warszawie oraz UJ w Krakowie. Kleszcza u psa usuwa się w taki sam sposób, jak u człowieka, tzn. kleszcza należy chwycić pęsetą lub specjalnym lassem (można kupić w aptece) i delikatnie wyjąć ruchem obrotowym. Nie zaciskaj pęsety na ciele kleszcza, gdyż może to spowodować wprowadzenie jego zawartości pod skórę. Następnie należy sprawdzić, czy cały penginapan di batu malang dengan view bagus. Bez kategorii Świat nie mówi już o niczym innym niż szerzący się wirus SARS-CoV-2. AVMA, który powoduje chorobę koronawirusową 2019 (COVID-19). W obawie o własne zdrowie, wielu właścicieli szuka informacji, czy ich zwierze jest dla nich zagrożeniem. Wszystko przez informację podaną przez Departament Rolnictwa, Rybołówstwa i Ochrony w Hongkongu (AFCD), który podał do do publicznej informacji, że uzyskał słabo dodatni test na wykrycie COVID-19 u psa, którego właściciel zachorował z powodu wirusa. Czy zwierzęta są wrażliwe na COVID-19? Test u psa po raz pierwszy został wykonany 26 lutego i wykrył niski poziom materiału SARS-CoV-2 w próbkach z jamy nosowej i jamy ustnej. Test został powtórzony inną metodą, do której wykorzystano test łańcuchowej reakcji polimerazy transkryptazy (RT PCR). Test RT PCR jest czuły, specyficzny i nie reaguje krzyżowo z innymi koronawirusami psów i kotów. W kolejnych dniach, na przestrzeni lutego i marca test powtórzono, nadal z wynikiem „słabo pozytywnym”, co sugeruje, że pies zetknął się z wirusem, jednak test nie rozróżnia czy w ciele zwierzęcia bytuje wirus, który jest zakaźny, czy pozostały jedynie ślady RNA po zetknięciu się z chorym właścicielem. Aby lepiej zrozumieć ten przypadek, naukowcy prowadzą dalsze badania. Częścią tych testów jest badanie serologiczne, aby sprawdzić, czy u psa występuje odpowiedź immunologiczna na wirusa. Próbka fazy ostrej była ujemna, co wskazuje, że obecnie nie ma mierzalnych ilości przeciwciał przeciwko wirusowi we krwi psa. Nie oznacza to, że pies nie jest zarażony wirusem, ponieważ nierzadko występuje w nim wynik ujemny na wczesnym etapie infekcji. Wykrywanie mierzalnych poziomów przeciwciał może potrwać 14 dni lub dłużej. Urzędnicy z Hong Kongu poinformowali, że druga próbka fazy „rekonwalescencji” zostanie pobrana później do dalszych badań. Dodatkowo, sekwencjonowanie genów wirusa SARS-CoV-2 od psa i jego właściciela wykazało, że są bardzo podobne. Czy to pies zaraził człowieka? Eksperci ze School of Public Health of the University of Hong Kong oraz College of Veterinary Medicine and Life Sciences of the City University of Hong Kong uważają, że konsekwencja i trwałość wyników sugerują w tym konkretnym przypadku, że wirus mógł rozprzestrzenić się z zarażonych ludzi na psa. Badanie serologiczne jest w toku. Testy zostały przeprowadzone przez laboratoria AFCD i School of Public Health na University of Hong Kong. Ten ostatni jest akredytowanym laboratorium referencyjnym dla WHO do testowania SARS-CoV-2. Ten pies, jest jednym z dwóch psów, podlegających kwarantannie w oddzielnych pokojach, w obiekcie w porcie Hong Kongu. Drugi pies miał negatywne wyniki testów na obecność wirusa. Oba psy są pod opieką i żaden z nich nie wykazywał żadnych oznak zachorowania na COVID-19. W innych testach IDEXX ogłosił 13 marca, że ​​w tym czasie dokonał oceny tysięcy próbek psów i kotów zatwierdzonych według nowego systemu badań weterynaryjnych w kierunku wirusa COVID-19 i nie uzyskał pozytywnych wyników. Materiały wykorzystane do opracowanie i walidacji testu uzyskano z próbek przesłanych do laboratoriów referencyjnych IDEXX w celu przetestowania PCR. Biorąc pod uwagę powyższe informacje, oraz zdanie ekspertów chorób zakaźnych, zajmujących się zdrowiem zwierząt na całym świecie,na obecną chwilę nie ma dowodów aby zwierzęta domowe mogły przenosić COVID-19 na inne zwierzęta, w tym ludzi. Czy zwierzęta domowe mogą pomóc w rozprzestrzenianiu się COVID-19? COVID-19 jest zwykle przenoszony przede wszystkim, gdy dochodzi do kontaktu z wydzielinami ciała zarażonej osoby, takimi jak ślina lub kropelki śluzu podczas kaszlu lub kichania. COVID-19 może być przenoszony przez dotknięcie zanieczyszczonej powierzchni lub obiektu a następnie dotykanie ust, nosa lub oczu, ale wydaje się, że jest to droga wtórna. Gładkie, nieporowate powierzchnie (np. blaty, klamki do drzwi) przenoszą wirusy lepiej niż porowate materiały (np. papierowe pieniądze, futro zwierząt domowych), ponieważ porowate, a zwłaszcza włókniste materiały pochłaniają i zatrzymują patogen (wirus). Ponieważ sierść twojego zwierzaka jest porowata, a także włóknista, jest bardzo mało prawdopodobne, abyś zachorował na COVID-19 przez głaskanie lub zabawę się ze swoim zwierzakiem. Ponieważ jednak zwierzęta mogą przenosić inne choroby na ludzi,tak zwane zoonozy, zawsze dobrze jest umyć ręce przed i po interakcji ze zwierzętami. Aby zminimalizować ryzyko, upewnij się, że zwierzę jest zadbane, regularnie myj miski z jedzeniem i wodą dla zwierząt, pierz materiały pościelowe i zabawki. Czy istnieją specjalne środki ostrożności, które ograniczają rozprzestrzenianiu się choroby? Jeśli jesteś chory zminimalizuj kontakt z innymi ludźmi, najlepiej wtedy unikać przebywania w jednym pomieszczeniu, korzystania ze wspólnej łazienki, zalecanie jest noszenie maski na twarzy. Często myj ręce, zwłaszcza gdy wcześniej dotykałeś twarzy. Korzystaj ze środków dezynfekcyjnych. Użyj chusteczki, jeśli chcesz kaszleć lub kichać i wyrzuć ją zaraz po skorzystaniu, następnie umyj ręce. Jeśli nie masz pod ręką chusteczek, kaszląc lub kichając rób to w zgięcie łokcia lub w rękaw. Ze względu na dużą ostrożność AVMA zaleca stosowanie tego samego rozsądnego podejścia podczas interakcji ze swoimi zwierzętami w domu. W przypadku COVID-19 nadal zaleca się, aby osoby chore na ograniczały kontakt ze zwierzętami do czasu uzyskania dodatkowych informacji o wirusie. Tak więc, jeśli jesteś chory, poproś innego członka gospodarstwa domowego o wychodzenie, karmienie, pielęgnację i zabawę ze swoim zwierzęciem. Jeśli masz zwierzę służbowe lub nie masz kogo poprosić o pomoc, zadbaj o noszenie maski, w trakcie czynności przy pupilu. Nie dziel się jedzeniem, nie całuj ani go nie przytulaj. Umyj ręce przed i po każdym kontakcie ze zwierzęciem domowym lub zwierzęciem służącym. Nie dziel się naczyniami, szklankami, filiżankami, ręcznikami lub pościelą z innymi ludźmi lub zwierzętami w domu. Jak przygotować się do opieki nad zwierzęciem na wypadek choroby? Przede wszystkim znajdź osobę, która podejmie się opieki nad Twoim zwierzęciem w przypadku Twojej choroby. Upewnij się, że masz przygotowany zestaw ratunkowy zawierający zapas jedzenia na co najmniej dwa tygodnie oraz wszystkie potrzebne leki na minimum taki okres. Tworząc zestaw ratunkowy, warto przemyśleć jakie akcesoria mogą się przydać w przypadku dwutygodniowej kwarantanny zwierzęcia w domu lub potrzeby ewakuacji. Wśród najbardziej potrzebnych produktów nie zapomnij o jedzeniu, zapasie wody, podkładach chłonnych i/lub lub zapasie żwirku do kuwety. Jestem chory na COVID-19, a moje zwierze wymaga wizyty u weterynarza. Co zrobić? Jeśli jesteś chory na COVID-19 lub inną chorobę zakaźną, powinieneś pozostać w domu, minimalizując kontakt z innymi ludźmi, dopóki nie wyzdrowiejesz. W związku z tym, jeśli wizyta dotyczy np. corocznego rutynowego szczepienia, planowanej operacji, należy przełożyć wizytę w czasie, do czasu wyzdrowienia, kiedy nie będziesz już stwarzał ryzyka przekazania infekcji innym osobom, które możesz spotkać podczas takiej wizyty, w tym właścicielom zwierząt domowych lub innym osobom zwierzęta i personel kliniki weterynaryjnej. Jeśli jesteś chory na COVID-19 i uważasz, że twoje zwierzę domowe lub zwierzę służbowe jest chore, powinieneś zwrócić się telefonicznie o pomoc do lekarza weterynarii, aby ustalić, jak najlepiej zapewnić odpowiednią opiekę zwierzęciu, minimalizując ryzyko przeniesienia COVID-19 na inne osoby. W trakcie rozmowy, wraz z weterynarzem, możecie określić pilność, z jaką zwierzę wymaga specjalistycznej opieki weterynaryjnej oraz dalsze postępowanie. Co powinienem zrobić, jeśli moje zwierzę zachoruje po kontakcie z chorym na COVID-19? Zadzwoń do weterynarza i powiedz, dlaczego jesteś zaniepokojony chorobą zwierzęcia (np. jakie objawy kliniczne choroby widzisz). Koniecznie uprzedź w rozmowie, że zwierze mogło mieć kontakt z osobą chorą na koronowirusa. Prawdopodobnie zarówno Ty jak i Twój zwierzak, będziecie poddani kwarantannie. Kontakt bezpośredni z innymi ludźmi, w tym przypadku nie jest wskazany. Nie zabieraj zwierzęcia do kliniki weterynaryjnej, dopóki nie skonsultujesz się ze swoim weterynarzem i wspólnie nie ustalicie dalszego postępowania. Psy i koty z objawami ze strony układu oddechowego powinny zostać ocenione przez lekarza weterynarii pod kątem bardziej powszechnych patogenów układu oddechowego, zanim lekarz zacznie je oceniać pod kątem COVID-19. Należy pamiętać, że obecnie istnieją ograniczone dowody na to, że zwierzęta mogą zostać zarażone SARS-CoV-2. Nie ma dowodów sugerujących, że zwierzęta domowe mogą rozprzestrzeniać COVID-19 na inne osoby lub inne zwierzęta domowe. Dodatkowe informacje można uzyskać na stronie Materiał przygotowano na podstawie COVID-19:FAQs FOR PET OWNERS (Updated as of 10:00 PM March 14, 2020) Czy psy mogą zarazić się ospą wietrzną od swoich właścicieli, czy też udaje im się uniknąć swędzącej wysypki? Ospa wietrzna jest niezwykle nieprzyjemną chorobą, której większość z nas doświadczy w pewnym momencie swojego życia. Charakteryzuje się swędzącą, czerwoną pokrzywką i pęcherzami, które mogą pękać i pokrywać się strupami. Na szczęście, ospę wietrzną można dostać tylko raz w życiu, a większość z nas dostaje ją w bardzo młodym wieku. A co ze zwierzętami? Czy psy mogą zachorować na ospę wietrzną? A jeśli tak, to czy jesteśmy dla nich zaraźliwi, jeśli sami mamy ospę wietrzną? W przypadku ludzi, ospa wietrzna jest wysoce zaraźliwa i może być łatwo przekazywana innym ludziom poprzez kichanie lub kaszel. Tak więc logiczne jest, że należy się martwić o przekazywanie choroby swoim zwierzętom domowym. Ale czy ospa wietrzna u psa jest powodem do niepokoju? Czy psy mogą zachorować na ospę wietrzną? W skrócie, odpowiedź brzmi nie, psy nie mogą zachorować na ospę wietrzną. Choroba ta dotyka tylko ludzi, więc nie ma obaw, że Twój pies zachoruje na ospę wietrzną. Z tym stwierdzeniem, u psów mogą wystąpić objawy, które wydają się bardzo podobne do ospy wietrznej. Tak więc, mimo że psy nie mogą zarazić się ospą wietrzną, nadal ważne jest, aby zwracać uwagę na wszelkie objawy, które mogą wystąpić u Twojego psa i szukać pomocy weterynaryjnej, gdy jest to konieczne. Ospa wietrzna jest wirusem przenoszonym drogą powietrzną, który dotyka ludzi. Nie jest uważana za chorobę antropogeniczną, co oznacza, że nie przechodzi z ludzi na zwierzęta. Więc ludzie nie mogą przenosić ospy wietrznej na psy, ani na żadne inne zwierzęta. Jest ona jednak bardzo zaraźliwa dla innych ludzi, więc dzieci, które mają ospę wietrzną zachęca się do pozostania w domu, dopóki choroba nie ustąpi. Objawy podobne do ospy wietrznej u psów Ale nie ma czegoś takiego jak „ospa wietrzna u psów”, istnieje kilka różnych stanów, które mogą dawać psom objawy podobne do ospy wietrznej. To jest część tego, co powoduje zamieszanie i prowadzi ludzi do zastanawiania się, czy psy mogą zachorować na ospę wietrzną? Jeśli zauważysz u psa wysypkę przypominającą ospę wietrzną, może to mieć wiele różnych przyczyn. Możesz zauważyć czerwoną wysypkę, pęcherze wypełnione płynem lub inne objawy, które mogą przypominać ospę wietrzną. W takim przypadku należy jak najszybciej zwrócić się o pomoc weterynaryjną. Istnieje wiele czynników, które mogą wywołać te objawy. Najbardziej niepokojący jest wirus opryszczki psiej (CHV), który został szczegółowo omówiony poniżej. Inne przyczyny mogą obejmować pasożyty, takie jak kleszcze i pchły, alergie lub infekcje bakteryjne. Ponieważ istnieje wiele potencjalnych przyczyn, ważne jest, aby szukać pomocy weterynaryjnej, jeśli zauważysz objawy. Wirus opryszczki psiej (CHV) Wirus opryszczki psiej, znany również jako „psia ospa”, jest prawdopodobnie najbliższą rzeczą do ospy wietrznej, która występuje u psów. Jednak nie jest to wcale ospa. Jest on wywoływany przez wirus opryszczki, czyli CHV. CHV jest chorobą przenoszoną drogą płciową wśród psów. Dotyka przede wszystkim psy ciężarne i ich szczenięta. Psy ciężarne zarażone wirusem CHV mogą wykazywać objawy w postaci pęcherzy i zapalenia sromu. Wiele z nich może jednak nie wykazywać objawów, co dodatkowo zwiększa niebezpieczeństwo związane z tym wirusem. Czy pies w Twoim życiu ma kota w swoim? Nie przegap doskonałego towarzysza życia z mruczącym przyjacielem. Podręcznik szczęśliwego kota – Wyjątkowy przewodnik do zrozumienia i cieszenia się swoim kotem! Niestety, CHV może być śmiertelny dla nowych szczeniąt. Szczenięta zarażone CHV mogą odmówić karmienia, często stają się słabe i w końcu odchodzą. Wirus opryszczki psiej jest jedną z głównych przyczyn śmierci szczeniąt poniżej trzeciego tygodnia życia. Dorosłe psy również mogą być zarażone wirusem CHV, chociaż choroba ta rzadko zagraża życiu dorosłych. Najczęstszym objawem jest czerwona wysypka na brzuchu, co sprawia, że wiele osób uważa, że ich pies może mieć ospę wietrzną. Czy psy mogą zarazić się ospą wietrzną od innych psów? Ponownie, ospa wietrzna sama w sobie nie ma wpływu na psy. Jednakże, psy mogą przekazywać sobie nawzajem wirus opryszczki psiej, co często powoduje objawy podobne do ospy. Diagnoza Ponieważ objawy podobne do ospy mogą być spowodowane przez kilka różnych rzeczy, ważne jest, aby szukać pomocy weterynaryjnej. Licencjonowany lekarz weterynarii będzie w stanie przeanalizować objawy Twojego zwierzęcia i przeprowadzić testy w celu ustalenia głównej przyczyny objawów. Aby pomóc Twojemu lekarzowi weterynarii, postaraj się dostarczyć jak najwięcej informacji. Wspomnij o wszelkich zmianach w zachowaniu, które zauważyłeś, jak również o objawach fizycznych. Opcje leczenia Opcje leczenia przedstawione przez lekarza weterynarii będą zależały od tego, co jest pierwotną przyczyną objawów. Jeśli przyczyną jest wirus opryszczki psiej, opcje leczenia są ograniczone. U dorosłych psów wirus może w ogóle nie wymagać leczenia. U szczeniąt zaleca się natychmiastowe zastosowanie leków przeciwwirusowych i opieki wspomagającej. Jeśli objawy są spowodowane reakcją alergiczną, można je zwalczać lekami przeciwhistaminowymi, zmianą diety oraz specjalnymi mydłami i szamponami. W przypadku podrażnień spowodowanych przez pasożyty, usunięcie pasożytów pomoże odwrócić objawy. Jeśli objawy są spowodowane infekcją bakteryjną, można zalecić stosowanie miejscowych środków przeciwbakteryjnych. Jak widać, opcje leczenia różnią się znacznie w zależności od przyczyny objawów u Twojego psa. Aby upewnić się, że Twój zwierzak jest zdrowy i szczęśliwy, ważne jest, aby natychmiast szukać pomocy weterynaryjnej. Ospa wietrzna i psy: podsumowanie Czy psy mogą zachorować na ospę wietrzną? Nie, ale mogą zarazić się „ospą psią”, inaczej zwaną wirusem opryszczki psiej. Czy psy mogą zarazić się ospą wietrzną od ludzi? Nie, ludzka ospa wietrzna nie jest zaraźliwa dla psów. Co może spowodować wysypkę przypominającą ospę wietrzną u psów? Może to być CHV, infekcja bakteryjna, alergia lub inna przyczyna. Co powinienem zrobić, jeśli mój pies wykazuje objawy? Należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc weterynaryjną. Ponieważ objawy mogą być spowodowane przez wiele różnych kwestii, ważne jest, aby jak najszybciej zwrócić się o pomoc do licencjonowanego lekarza weterynarii. Źródła i dalsza lektura: Greene, C. E., 2012, „Infectious Diseases of the Dog and Cat,” 4th Ed. Joshua, 1975, „Dog Pox: Some Clinical Aspects of an Eruptive Condition of Certain Mucous Surfaces in Dogs,” The Veterinary Record Strona poświęcona labradorom. Założycielka Pippa Mattinson jest najlepiej sprzedającą się autorką książek The Happy Puppy Handbook, The Labrador Handbook, Choosing The Perfect Puppy, and Total Recall. Jest również założycielką Gundog Trust i programu szkoleniowego Dogsnet Online Szkolenia online prowadzone przez Pippę zostały uruchomione w 2019 roku, a najnowsze terminy kursów można znaleźć na stronie Dogsnet Koronawirusa SARS-CoV-2 wykryto już u różnych gatunków zwierząt, co rodzi pytania bezpieczeństwo domowych pupili. Czy pies może zarazić się od właściciela i zachorować na COVID-19? Czy może stać się źródłem infekcji koronawirusem? Choć zachorowania u czworonożnych podopiecznych rzadkie, eksperci zalecają, by w odpowiedni sposób chronić swoje u zwierzątKoronawirusy to liczna grupa patogenów z rodziny Coronavirinae. Ich nosicielami są ssaki oraz ptaki, a niektóre siedem ich typów, do których należy wirusy MERS-CoV, SARS-CoV i SARS-CoV-2, infekują również z potwierdzeniem Chińskiego Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom źródłem SARS-CoV-2 rozprzestrzenił się z targu w mieście Wuhan, gdzie sprzedaje się na mięso żywe zwierzęta, nietoperze i węże. Bezpośrednie źródło COVID-19 wciąż nie jest znane, ale naukowcy pozostają przy tezie, że koronawirus z Wuhan ma pochodzenie odzwierzęce. Jego szczepy wykryte u nietoperzy, węży i cywet są podobne do tych, które aktualnie atakują ludzi. Zwierzęta domowe chorują na koronawirusy, ale są to patogeny innego typu, a objawy choroby nie są podobne do tych powodowanych przez COVID-19. Wśród kotów przenoszony jest koronawirus FIP, powodując zakaźne zapalenie otrzewnej. Wirus FIP jest niegroźny dla ludzi i nie przenosi się na psy, stanowi natomiast śmiertelne niebezpieczeństwo dla kociego koronawirusem SARS-CoV-2 u psa jest rzadkie.[/b] Pierwszy taki przypadek potwierdzono w Hongkongu – pies należący do chorego z Wuhan zaraził się od właściciela. Od tego czasu przybyło tylko kilka zakażonych przeczytać:Koronawirus u psa – czy domowy pupil może chorować na COVID-19 i stanowić zagrożenie?Koronawirus u kota. Czy SARS-CoV-2 może przejść na kota?Czy psy mogą przenosić koronawirusa? Jak chronić je przed zarażeniem?Jak podkreśla Światowa Organizacja Zdrowia, zwierzęta domowe nie są odpowiedzialne za rozprzestrzenianie się wirusa SARS-CoV-2 i ma żadnych dowodów mogących skłaniać do przypuszczenia, że psy mogą stać się źródłem lekarze i weterynarze zalecają, by chronić swoich pupili przez możliwością zarażenia. Najbardziej skuteczną formą prewencji jest higiena, unikanie spania ze zwierzęciem i pozwalania lizania twarzy, a w przypadku podejrzenia lub zachorowania na COVID-19 – powstrzymanie się na jakiś czas od bliskich kontaktów, takich jak: głaskanie czy też często myć ręce, także przed głaskaniem psa, ponieważ nieświadomie możemy przenieść na jego sierść wirusa. Pies raczej nie zachoruje, ale inne osoby głaszcząc go, mogą się zarazić lub przenieść wirusa również:Mycie rąk krok po kroku. Dlaczego, jak i czym myć ręce?Koronawirus zagrożeniem dla 410 gatunków zwierząt!ZOBACZ: Psy wykrywaczami koronawirusa. Rozpoczęły pracę na lotnisku w HelsinkachPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera Czym można zarazić się od kota? Powszechnie znanymi chorobami, takimi jak: grzybica czy świerzb, groźną dla kobiet w ciąży toksoplazmozą, a także bardzo trudną w leczeniu toksokarozą czy chlamydiozą, która u człowieka daje objawy rzeżączki. Są to antropozoonozy (inaczej zoonozy), czyli choroby odzwierzęce. Należą do nich zarówno zakaźne, jak i pasożytnicze choroby zwierząt, którymi może zarazić się także człowiek. Sprawdź, jakie jeszcze choroby przenoszą koty i jak uniknąć zakażenia. Lecznicze działanie psów było znane od dawna, okazuje się, że również koty mają pozytywny wpływ na zdrowie człowieka. Spis treściCZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD KOTA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ KOTY? Czy wiesz, że od kota można zarazić się chorobą kociego pazura, toksokarozą, świerzbem, a nawet grzybicą. Są to tzw. choroby odzwierzęce (inaczej zoonozy) - zakaźne lub pasożytnicze choroby zwierząt (bądź przez zwierzęta tylko roznoszone). U człowieka do zakażenia dochodzi zazwyczaj poprzez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem lub jego odchodami. Większość z nich określa się mianem "choroby brudnych rąk", co oznacza, że aby uniknąć zakażenia, wystarczy przestrzegać podstawowych zasad higieny. Sprawdź, jakie choroby przenoszą koty i jak postępować, by zapobiec zakażeniu, zarówno u człowieka, jak i u kota. CZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD KOTA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ KOTY? Toksokaroza Toksokaroza (toxocarosis) to choroba pasożytnicza, która u kotów jest wywoływana przez toksokary - larwy glist kociej (Toxocara leonina). Koty są nosicielami glist, które w ich jelitach wytwarzają jaja z larwami. Kot wydala je z organizmu wraz z kałem. Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez kontakt z zakażoną ziemią, piaskiem, pokarmem, zwierzętami i ich odchodami. Larwy są małe i lepkie, dlatego łatwo przyczepiają się do futra kota i jego łap. Następnie kot zostawia je na podłodze, stole, a także na rękach człowieka. Po połknięciu larwy dojrzewają w organizmie człowieka, a następnie umiejscawiają się w różnych narządach wewnętrznych - płucach, wątrobie, mózgu, a nawet oku - gdzie mogą żyć nawet kilka lat. U ludzi zespół larwy wędrującej trzewnej charakteryzuje się zmianami w zachowaniu, bólami głowy, drgawkami, bólami brzucha, wysypką, gorączką, powiększeniem śledziony i powiększeniem wątroby, czasami upośledzeniem widzenia lub padaczką. Leczenie jest trudne i długotrwałe (trwa kilka miesięcy). Jak zapobiec zakażeniu? Istotne jest regularne odrobaczania kotów, częste mycie rąk przede wszystkim przed jedzeniem, po kontakcie ze zwierzętami czy po zabawie, szczególnie po wizycie w piaskownicy czy na placach zabaw. Bąblowica Bąblowica to choroba pasożytnicza, wywoływana przez tasiemca bąblowcowego. Do zakażenia dochodzi poprzez połknięcie jaj bąblowca. Źródłem tego zarażenia są odchody kota. Jaja, po dostaniu się do organizmu człowieka, przekształcają się w larwy, które potrafią rosnąć w nim przez wiele lat i osiągnąć wielkość główki kapusty. Dojrzałe larwy (bąble) bytują w wielu narządach, w wątrobie, otaczając się grubą osłonką w której znajduje się płyn. Stwarzają one poważne ryzyko pęknięcia i krwotoku wewnętrznego. Leczenie obejmuje operację, zazwyczaj usunięcie zajętego przez pasożyta narządu (np. resekcję wątroby) i terapię lekami przeciwpasożytniczymi. Aby uniknąć zakażenia, należy odrobaczać koty i często myć ręce. Jaja mogą znajdować się także na owocach leśnych lub na grzybach, ponieważ żywicielem pośrednim pasożyta są także lisy. Dlatego po powrocie z grzybobrania lub leśnej wędrówki należy dokładnie umyć grzyby i zebrane w lesie owoce. Toksoplazmoza Toksoplazmoza (toxoplasmosis) to choroba wywoływana przez pierwotniaka Toxoplasma gonidii. Wydalane z kałem kota formy przetrwalnikowe - oocysty - mogą przetrwać wiele miesięcy w niekorzystnych warunkach. Jednak mimo sporej liczby zarażonych kotów, w ich kale rzadko stwierdza się oocysty – obserwuje się to jedynie u 0,8-1% populacji. Należy pamiętać, że oocysta jest nieinwazyjna w momencie wydalania z kałem, staje się niebezpieczna dla człowieka dopiero po pewnym czasie (1-5 dni). Oznacza to, że świeży kał chorego kota nie jest groźny. Wystarczy codzienna zmiana żwirku i dezynfekcja kuwety, by uniknąć zarażenia toksoplazmozą. Co więcej, koty sieją oocysty tylko przy pierwszym zarażeniu toksoplazmozą – a więc kot seropozytywny (taki, który miał wcześniej kontakt z pierwotniakiem i wytworzył przeciwciała) jest właściwie bezpiecznym towarzyszem ciężarnej kobiety. Jeżeli kot jest seronegatywny (testy laboratoryjne wskazują, że nie był zarażony), jest jedynym kotem w domu, nie wychodzi na dwór i nie ma możliwości polowania na chore ptaki czy gryzonie, a ty nie karmisz go surowym mięsem – nie ma możliwości, że zarazisz się od niego toksoplazmozą. U zdrowego człowieka (także u dzieci) toksoplazmoza przebiega bezobjawowo. Czasami pojawiają się objawy grypopodobne lub powiększenie węzłów chłonnych. U osób z osłabioną odpornością (np. u chorych na AIDS) choroba może mieć przebieg bardzo ostrej infekcji. Toksoplazmoza groźna dla kobiet w ciąży Kobieta w ciąży lub planująca dziecko powinna unikać kontaktu z kotami. U ciężarnej kobiety, która wcześniej nie chorowała, i w związku z tym nie wytworzyła przeciwciał, po zakażeniu może dojść do ciężkich uszkodzeń płodu i powstania wad wrodzonych (np.: głuchota, upośledzenie umysłowe, ślepota), a nawet poronienia. Kobiety planujące dziecko, nie tylko te posiadające koty, powinny zbadać się w kierunku obecności przeciwciał na toksoplazmozę. Brak przeciwciał oznacza, że ciężarna powinna być pod szczególną kontrolą lekarską. SPRAWDŹ >> Co o toksoplazmozie powinna wiedzieć kobieta w ciąży lub planująca dziecko? Świerzb Świerzb wywoływany jest przez świerzbowca drążącego, pasożyta należącego do rodziny roztoczy. Świerzbowiec pasożytuje w skórze człowieka i zwierząt. Żywi się komórkami skóry i rozmnaża się na jej powierzchni, dlatego zarażony kot zaczyna łysieć, a odkryta skóra jest sucha. Świerzbowce kocie mogą potencjalnie zarazić człowieka, ale ryzyko jest niewielkie, co oczywiście nie zwalnia właścicieli od zachowania środków ostrożności i leczenia kotów domowych. Świerzbowiec może się przenieść z kota na ludzi. Jednak dochodzi do tego w rzadkich sytuacjach, np. przy obniżonej odporności (dzieci lub osoby w podeszłym wieku albo ludzie chorzy np. na białaczkę, AIDS, albo po przeszczepach narządów). Wtedy może dojść do wniknięcia świerzbowca usznego do naskórka ludzkiego, nie wywołuje to jednak żadnych groźnych skutków – lekkie zaczerwienienie i swędzenie ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni. Aby uniknąć zakażenia, należy obserwować furto kota (czy nie ma pierwszych objawów łysienia), a także często myć ręce i prać w wysokiej temperaturze ubrania/bieliznę/pościel. Grzybica strzygąca Grzybica strzygąca ma dwie postacie: powierzchowną - charakteryzuje się występowaniem odgraniczonych, owalnych zmian na skórze głowy owłosionej, zarówno kota, jak i człowieka. Typowe są włosy odłamane i zniszczone; głęboką - występują guzy zapalne z wypływającą ropną treścią. Włosy zwykle samorzutnie wypadają. Mogą pojawiać się też objawy ogólne - gorączka czy limfocytoza. Leczenie jest długotrwałe (leki doustne, szczepionka, antyseptyczne kąpiele). Aby nie dopuścić do zakażenia, należy często sprzątać mieszkanie, prac pościel i kocie legowiska, koce w wysokiej temperaturze, a przede wszystkim często myć ręce (zawsze po zabawie z kotem). Choroba kociego pazura Choroba kociego pazura jest spowodowana przez bakterie Rochalimaea henseale, które są przenoszone przez pchły. Do zakażenia dochodzi przez ugryzienie albo zadrapanie przez kota. Często na chorobę kociego pazura chorują dzieci. Zwierzęta nie mają żadnych objawów zarażenia tą bakterią. U człowieka początkowo choroba przebiega bezobjawowo lub tylko z objawami w miejscu zranienia (miejscowe zaczerwienienie, grudka zapalna). U nielicznych pacjentów, po kilku tygodniach, może pojawić się gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, które mogą przebiciu (wtedy dochodzi do wylania treści ropnej). Inne objawy chorobowe to: bóle głowy, pleców, podbrzusza, zmęczenie. Aby uniknąć zakażenia należy zapobiegać zapchleniu kota i unikaj sytuacji, w których kot może gryźć lub podrapać. Jeśli już dojdzie do zadrapania, jak najszybciej oczyść uszkodzoną powierzchnię skóry wodą utlenioną. Chlamydioza Chlamydioza, a konkretnie Chlamydophila psittaci typ koci, to choroba bakteryjna, która u kotów objawia się tzw. kocim katarem: zwierzę często kicha, a z jego oczu wypływa śluzowata wydzielina. choroba najczęściej atakuje młode koty, poniżej pierwszego roku życia, ze względu na niedojrzały układ odpornościowy. Podstawową drogą zakażenia jest kontakt z wydzieliną z worka spojówkowego chorego kota. U człowieka zazwyczaj objawy choroby nie pojawiają się. Bardzo rzadko występują objawy podobne do objawów rzeżączki. U mężczyzn można zauważyć nieprawidłową wydzielinę z cewki moczowej. Aby zapobiec chorobie, stosuje się u kotów coroczne szczepienia ochronne. Wścieklizna Wścieklizna ta śmiertelna choroba, która jest wywołana przez wirusa Rabies virus (RABV). Człowiek może zarazić się nią w wyniku pogryzienia przez chore zwierzę. Okres inkubacji trwa 2 miesiące, podczas których możliwe jest uodpornienie na działanie wirusa za pomocą podania antytoksyny i serii szczepionek. Jaka to choroba? Pytanie 1 z 12 Co dolega temu dziecku? Atypowe zapalenie skóry Atopowe zapalenie skóry Atypiczne zapalenie skóry W Belgii zanotowano pierwszy przypadek na świecie kota, który zaraził się COVID-19 od swojej chorej właścicielki. Aktualnie ten kot jest badany przez weterynarzy na Uniwersytecie w Liège. Zadajemy wiec sobie teraz pytanie czy nasze domowe zwierzęta mogą zarażać się COVID-19 i czy scenariusz przeciwny może stać się realny, tzn. czy można zarazić się COVID-19 od zwierzęcia domowego. Kocia sprawa Kot zakażony COVID-19 należy do kobiety, która wróciła z ferii zimowych we Włoszech. Wystąpiły u niej objawy infekcji i test na COVID-19 wykazał obecność wirusa. Kot, który przebywał w jednym mieszkaniu z właścicielka zachorował po upływie około tygodnia. Nie miał apetytu, wymiotował, miał biegunkę, a ponadto miał problemy z oddychaniem i kasłał. W tej chwili kot zdrowieje, został odizolowany od swojej właścicielki. Po dziewięciu dniach od pierwszych objawów, stan kota się polepszył. Czy jest to pierwszy przypadek zarażenia zwierzęcia domowego przez COVID-19? Nie. W Hongkongu opisano przypadki dwóch psów (owczarka niemieckiego i szpica), które również miały pozytywny test na COVID-19, ale nie przedstawiły objawowo zakażenia. Dlatego władze w Hongkongu wylansowały slogan: nie całuje swojego psa lub kota! Opisany wyżej przypadek zakażenia kota przez COVID-19 jest pierwszy taki na świecie. O tym, że wirusy z grupy koronawirusów mogą zakażać zwierzęta, Światowa Organizacja Zdrowia informowała już podczas epidemii SARS w 2003 roku. Mam zwierzę domowe, czy mam się bać zakażenia? Jak dotąd opisane są tylko bardzo rzadkie przypadki zakażeń zwierząt domowych i jest bardzo mało prawdopodobne, że ten fenomen może się powtarzać na szeroką skalę. Ponadto trzeba pamiętać, że w opisanych przypadkach zakażenie przenosiło się z człowieka na zwierzę, a nie odwrotnie. Dlatego uważa się ze ryzyko zakażenie ze zwierzęcia na człowieka jest minimalne. Do tej pory rozpowszechnianie się pandemii COVID-19 przez zwierzęta domowe jest nierealne i opisany belgijski kot nie zmienia poglądów na te sprawę. Jak dotąd nie ma wiec przesłanek sadzić, że możemy się zakazić od zwierząt domowych COVID-19. Czy jedne zwierzęta są bardziej podatne na zakażenie COVID-19 niż inne? Wygląda na to, że komórki kotów łatwiej zakazane są przez COVID-19 niż komórki psów. Nie ma na razie danych, czy inne zwierzęta domowe mogą również się zakazić COVID-19. Co zrobić, jeśli sam jestem chory na COVID-19 i mam zwierzę domowe? Postaraj się, żeby zwierzę jak najwięcej było w domu i nie miało kontaktu z osoba zakażoną. Najlepiej byłoby, żeby jakaś inna, nie zakażoną osoba z rodziny opiekowała się zwierzęciem. Należy jednak nie zapominać o tym, żeby zwierzę dobrze się czuło, i należy nadal dbać o zwierzę i wychodzić z nim, tak aby mogło załatwić swoje potrzeby fizjologiczne. Dzisiejsze dane pokazują dalszy wzrost zachorowań i hospitalizacji z powodu koronawirusa w Belgii. Wczoraj zanotowano 1049 nowych przypadków zakażenia koronawirusem (co oznacza lekki spadek pacjentów w porównaniu do przedwczoraj), co daje łącznie 7284 zdiagnozowanych infekcji COVID-19 w Belgii. Wczoraj hospitalizowano 490 nowych pacjentów z COVID-19, więc łączna liczba hospitalizowanych pacjentów z tego powodu to 3042 osoby. 690 pacjentów przebywa na oddziałach intensywnej terapii (wzrost o 85 osoby porównaniu z wczoraj). 498 osób przebywających na intensywnej terapii wymaga wspomaganego oddychania. Wczoraj zmarło kolejne 69 osób z powodu COVID-19, co oznacza ze całkowita liczba zgonów od 13 marca z powodu koronawirusa w Belgii wzrosła do 289 osób. Należy podkreślić za bardzo ważne jest nadal stosowanie się do zaleceń Rady Bezpieczeństwa odnośnie niewychodzenia z domu, jeśli nie jest to konieczne, pracy zdalnej i zachowywania odstępu metra od innych osób. Jeśli będziemy stosować te wszystkie zalecenia, ograniczenia w życiu publicznym jakie zostały teraz wprowadzone, będą trwały krócej. Pozdrawiam serdecznie i bezwirusowo, Rozpowszechniajmy sprawdzone informacje, a nie koronawirusa, Agnieszka Ciarka, kardiolog

czy pies moze sie zarazic od kota