Świąd u psa możesz łatwo rozpoznać po charakterystycznych zachowaniach, takich jak: wygryzanie sierści i widoczne miejscowe wyłysienia. Do innych objawów alergii, związanych z nieprawidłowymi reakcjami skóry są przebarwienia, łojotok, łupież, złuszczanie się naskórka oraz nieprzyjemny zapach skóry i sierści. Alergia pokarmowa u kota. Alergia objawiająca się głównie uporczywym świądem skóry może być wywołana przez alergeny pokarmowe. W przypadku alergii pokarmowej trudno wytypować bezpośrednią przyczynę. Pierwszymi objawami mogą być wymioty lub biegunka występująca krótko po zjedzeniu posiłku. Pies z alergią pokarmową powinien być żywiony odpowiednią karmą hipoalergiczną. W ofercie sklepów zoologicznych znajdziemy wiele rodzajów karm spełniających potrzeby psa alergika: Hipoalergiczne karmy Acana dla psów nie zawierające ziaren zbóż, np. karma z drobiem Acana Wild Prairie Dog, karma z jagnięciną Acana Ranchlands Dog Alergia pokarmowa u większości dzieci z AZS ma tendencję do ustępowania z wiekiem, w związku z dojrzewaniem układu pokarmowego oraz z rozwojem tolerancji immunologicznej. 2) powietrznopochodne – nadwrażliwość na te alergeny występuje u 50–90% chorych na AZS. Alergia pokarmowa u collie. Alergia pokarmowa to reakcja immunologiczna organizmu w odpowiedzi na alergeny pokarmowe. W wyniku ich lokalnego działania dochodzi do zaburzeń przepuszczalności jelit, czego wyrazem jest najczęściej biegunka, a działanie ogólne prowadzi do wystąpienia świądu i pokrzywki. penginapan di batu malang dengan view bagus. shutterstock Alergie pokarmowe u psów stają się coraz większym problemem. Dlaczego się tak się dzieje? Jak karmić psy z alergiami? Co to jest dieta eliminacyjna? Sprawdźmy. Spis treści - kliknij Alergia pokarmowa u psa to schorzenie wynikające z reakcji alergicznej na dany alergen. Aby dowiedzieć się czy mamy do czynienia z alergią pokarmową (czyli znaleźć alergen) możemy spróbować wprowadzić psu dietę eliminacyjna dla psa to najbardziej wiarygodne narzędzie diagnostyczne, aby sprawdzić, czy nasz pies na pewno ma alergię pokarmową i jaki składnik diety uczula go najbardziej. Dieta eliminacyjna u psa W pierwszej kolejności należy sporządzić listę pokarmów, jakie nasz pies jadł do tej pory i wykluczyć je całkowicie na czas diety eliminacyjną warto rozpocząć od podawania karmy hydrolizowanej. Jest to taki rodzaj karmy, w której białko, w procesie technologicznym, rozbijane jest na aminokwasy, których po procesie zobojętnienia organizm nie jest w stanie rozpoznać jako alergenów. Wprowadzanie karmy hydrolizowanej powinno odbywać się stopniowo, tak samo, jak przy zmianie każdej innej karmy na eliminacyjna rozpoczyna się w dniu, kiedy pies otrzymuje już pełną porcję tylko i wyłącznie karmy hydrolizowanej. Przez 6-12 tygodni pies powinien otrzymywać karmę hydrolizowaną, aby wyciszyć układ immunologiczny i zminimalizować wszystkie objawy alergii, które występowały do tej pory. Jeśli po tym czasie objawy minęły, to z dużym prawdopodobieństwem przyjąć można, że pies ma alergię dowiedzieć się, na jakie konkretnie alergeny reaguje pies należy przeprowadzić tzw. próby prowokacji. Polegają one na czasowym przywróceniu wcześniejszych źródeł białka i może trwać nawet do 10 dni. W tym czasie podajemy jedno wybrane źródło białka bądź węglowodanu i obserwujemy psa. Jeżeli w trakcie podania tego źródła białka lub węglowodanu wystąpi jakikolwiek objaw alergii (świąd, zaczerwienienie itp.), to natychmiast odstawiamy pokarm i już wiemy, że to on jest alergenem, którego należy unikać w diecie naszego psa. W próbach prowokacji możemy stosować karmy gotowe, ale monobiałkowe lub podać kawałek danego mięsa czy np. ryż, prowokacji powinny być również poprzedzone konsultacją z lekarzem weterynarii, ponieważ po wcześniejszym wyciszeniu organizmy karmą hydrolizowaną reakcja alergiczna może być intensywniejsza. Szukasz karmy dla psa alergika? Ta karma może być pomocna Dieta domowa na alergie pokarmową Aby przygotować domową dietę eliminacyjną należy wprowadzić takie źródła białka, tłuszczów i węglowodanów, których pies jeszcze nie jadł. Każdy składnik należy wymieniać pojedynczo i stosować go minimum 4 tygodnie. Niestety zwierzę może być uczulone jednocześnie na kilka białek, dlatego taka dieta jest trudna i długotrwała w stosowaniu oraz wymaga pewnego doświadczenia. W diecie domowej ciężko jest także zbilansować wszystkie składniki pokarmowe. Jeśli właściciel podejmie się takiego zadania warto zasięgnąć rady dietetyka lub lekarza weterynarii. Karmy hipoalergiczne dla psów Jeśli po diecie eliminacyjnej i próbach prowokacji wiesz już, że Twój pies jest alergikiem, to możesz u niego stosować karmy hipoalergiczne. Są to odpowiednio zbilansowane karmy jakości premium, charakteryzujące się prostym i krótkim składem oraz składnikami wiadomego pochodzenia. Pies alergik ma bardzo specyficzne potrzeby, dlatego należy unikać karm zawierających powszechne alergeny np. kurczaka, pszenicę czy kukurydzę. Rodzaje karm hipoalergicznych Karmy monobiałkowe – w odróżnieniu od karm standardowych, zawierających kompozycje różnych białek, taka dieta ma tylko jedno źródło białka pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego. Ten rodzaj karmy będzie odpowiedni do przeprowadzenia prób prowokacji lub do codziennego podawania jeśli wiesz, że twój pies nie jest uczulony akurat na to źródło hydrolizowane – białko, w procesie technologicznym, rozbijane jest w takich karmach na aminokwasy, których po procesie zobojętnienia organizm nie jest w stanie rozpoznać jako to karmy idealne do przeprowadzenia diety eliminacyjnej lub jeśli twój pies jest uczulony na wiele alergenów, wystepujących w większości karm z krótkim składem – wybierając karmy z krótkim składem łatwiej będzie uniknąć składnika uczulającego psa, ponieważ alergenem mogą być także barwniki czy konserwanty występujące w karmach. Tego typu karmy są produktami dobrej jakości, a składniki wykorzystane do ich produkcji są deklarowanego przez producenta źródła psa alergika powinien wybierać karmy zawierajace takie składniki, które nie są częstymi alergenami w diecie naszych pupili, a jednocześnie dostarczają odpowiednich substancji i są łatwostrawne. lek. wet. Angelika Kita-KnapekAbsolwentka Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu na kierunku weterynaria oraz zootechnika. W pracy zajmuje się przypadkami internistycznymi oraz onkologicznymi. Zainteresowania koncentruje wokół dermatologii i anestezjologii. Miłośniczka natury oraz zwierząt wszelkiej maści. Na co dzień mama i posiadaczka dwóch kotów: maine coona Gorda i europejskiej kotki Muu. Szukasz karmy dla psa alergika? Ta karma może być pomocna Chcesz poznać inne porady żywieniowe? Alergia pokarmowa zdarza się u coraz większej liczby psów. Charakterystycznymi jej objawami, które skłaniają nas do wizyty u weterynarza są świąd i zaczerwienienie skóry. Nasz pupil intensywnie się drapie, uszkadzając tym samym skórę. Oczywiście przyczyn świądu może być wiele, ale w 5% przypadków odpowiedzialna jest za nią właśnie alergia pokarmowa. Żywienie psa z alergią pokarmową Alergia pokarmowa zdarza się u coraz większej liczby psów. Charakterystycznymi jej objawami, które skłaniają nas do wizyty u weterynarza są świąd i zaczerwienienie skóry. Nasz pupil intensywnie się drapie, uszkadzając tym samym skórę. Oczywiście przyczyn świądu może być wiele, ale w 5% przypadków odpowiedzialna jest za nią właśnie Alergia pokarmowa. Alergię pokarmową trudno jest zdiagnozować. Przy podejrzeniu alergii zawsze udajmy się z psem do lekarza weterynarii, aby zbadał przyczyny niepokojących objawów. Jeśli lekarz wykluczy inne przyczyny świądu (np. Atopowe zapalenie skóry, alergiczne pchle zapalenie skóry, infekcje bakteryjne itp.), można podejrzewać, że zwierzę ma uczulenie na jakiś składnik zawarty w jedzeniu. Jedyną możliwością potwierdzenia alergii pokarmowej jest zastosowanie diety eliminacyjnej. Dieta dla psa z alergią pokarmową Alergia pokarmowa jest reakcją układu odpornościowego na któryś składnik pokarmu. Do najczęstszych alergenów należą: mięso wołowe lub drobiowe, olej roślinny, skrobia, konserwanty, sztuczne dodatki, mleko itp. Alergia powstaje wskutek długotrwałego podawania psu karmy zawierającej składnik uczulający. Dieta eliminacyjna polega na wykluczeniu z diety produktów, które mogą uczulać naszego psa. W praktyce wygląda to tak, że dotychczasowa karma musi zostać odstawiona a w jej miejsce wprowadzamy jeden rodzaj jedzenia, którego pies do tej pory nie otrzymywał, np. mięso baranie. Przez minimum 6 tygodni karmimy psa tylko i wyłącznie tym produktem. Zabronione jest podawanie jakiegokolwiek innego pożywienia (nawet witamin i przysmaków). Jeśli po upływie 6 tygodni znikną objawy alergii (świąd, podrażnienia skóry, drapanie) oznacza to, że wybrany produkt nie zawiera alergenu i może być bezpiecznie spożywany przez psa. Kolejnym krokiem jest wprowadzenie do menu psa kolejnego składnika, np. ryżu. Przez 4 tygodnie obserwujemy, czy objawy alergii nie powracają. Jeśli nastąpi nawrót, oznacza to, że produkt ten należy wykluczyć z diety na zawsze, gdyż powoduje alergię. Jeśli niepokojących objawów brak – włączamy produkt do psiej diety jak bezpieczny. W ten sam sposób testujemy kolejne produkty (każdy kolejny składnik musi być testowany przez 4 tygodnie) i włączamy je do jadłospisu lub eliminujemy. Wymaga to dużo czasu i jest żmudne. Musimy cały czas pilnować, aby pies nie podjadał innych pokarmów. Jeśli mamy kilka zwierząt, należy bardzo uważać, aby nasz alergik nie podkradał im jedzenia. Także podczas spacerów uważać należy, aby nie dożywiał się na trawnikach i w śmietnikach. Innym sposobem wytypowania pożywienia, które uczula naszego psa jest zastosowanie diety tzw. prowokacyjnej. Karmimy psa przetestowanym pokarmem, który nie uczula. Gdy ustąpią objawy alergii, podajemy zwierzęciu jedzenie, które według nas jest podejrzane i mogło być powodem powstania alergii pokarmowej. Jeśli w ciągu 4 tygodni wystąpią objawy alergii, oznacza to, że rzeczywiście typowana przez nas karma zawiera składniki uczulające. Usuwamy ją z menu psa. Karmy hypoalergiczne Na rynku dostępne są gotowe karmy dla psów alergików. W swoim składzie zawierają one białko hydrolizowane (nie powodujące reakcji alergicznych), a także kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6, które wspomagają łagodzenie stanów zapalnych i zmniejszają swędzenie skóry. Jednak nie nadają się one zbytnio jako alternatywa dla diety eliminacyjnej, gdyż mogą zawsze zawierać składnik, który działa alergizująco na nasze zwierzę. Oczywiście, możemy wprowadzić karmę hypoalergiczną jako jeden z kolejnych produktów w diecie eliminacyjnej i jeśli okaże się bezpieczna, podawać ją naszemu pupilowi. dobra karma dla psa z alergią pokarmową powinna spełniać kilka warunków. Przede wszystkim liczba źródeł białka powinna być w takiej karmie ograniczona. Najlepiej, gdy zawiera ona jedno źródło wysokiej jakości białka zwierzęcego i maksymalnie dwa źródła białka pochodzenia roślinnego (to właśnie białko roślinne jest przyczyną powstawania alergii pokarmowej). Ważne jest też, aby białko zwierzęce pochodziło z mięsa, którego nasz pies nigdy wcześniej nie jadł. Istotnym składnikiem karmy hypoalergicznej są także nienasycone kwasy tłuszczowe w odpowiedniej proporcji. Karma taka powinna też zawierać składniki wpływające korzystnie na kondycję skóry i sierści oraz zapobiegające nasilaniu się objawów alergii. Ze względu na to, że Alergia pokarmowa jest chorobą nieuleczalną, musimy stosować odpowiednią dietę do końca życia zwierzęcia. Dlatego należy zwrócić uwagę, aby podawana karma była dostosowana do wieku psa. Oprócz właściwości hypoalergicznych musi zapewniać odpowiednią ilość składników odżywczych w okresie wzrostu szczeniąt (alergia pojawia się często u bardzo młodych psiaków), w wieku dorosłym, a także w okresie starzenia się psa. Polecane produkty data publikacji artykułu: 2009-07-15 Popularne teraz Komentarze Alergia pokarmowa to reakcja niepożądana na pokarm, która jest przyczyną około 1 – 6% wszystkich chorób skóry, czyli dermatoz. Jest dosyć częstą przypadłością psów, objawiającą się uporczywym, niezależnym od pory roku świądem. Dowiedz się, jak rozpoznać alergię pokarmową i jakie są jej konsekwencje. Pierwsze oznaki alergii pokarmowej pojawiają się zazwyczaj w pierwszych latach życia psa, ale nie jest to regułą – może się ona rozwinąć właściwie w każdym wieku. Najsilniejszymi alergenami są białka i to właśnie niektóre z nich są przyczyną wystąpienia niepożądanych reakcji na pokarm. Co ciekawe, niemieckie badania pokazują, że 90% przypadków pokarmowej stanowią psy, a jedynie 10% koty. Jakie są objawy alergii pokarmowej u psa? Alergia pokarmowa występuje głównie w postaci skórnej i pokarmowej. Zazwyczaj pierwszym objawem jest świąd. Pies intensywnie wydrapując sierść i skórę, przyczynia się do tworzenia ran. Często zwierzęta ocierają się o przedmioty i liżą boki ciała, brzuch oraz pachwiny, próbując złagodzić dyskomfort. Mogą pojawić się również problemy z uszami, stają się zaczerwienione i brzydko pachną. Pojawiają się wyłysienia wokół oczu i na łapach. Sierść zwierzaka matowieje, niekiedy pojawia się na niej łupież. Natomiast w postaci pokarmowej alergii pojawiają się wymioty, gazy oraz biegunka. Jednak występuje ona znacznie jest obserwacja psa, w razie pojawienia się niepokojących objawów, należy udać się do lekarza weterynarii. Potencjalne alergeny u psów. Najpopularniejszymi alergenami u psa jest: wołowina, mleko krowie, pszenica, jagnięcina, kurczak, jaja kurze oraz soja. Niestety produkty te są również najczęściej stosowanymi składnikami w wielu karmach komercyjnych. W przypadku mleka, niezależnie w jakiej ono jest postaci (mleko odtłuszczone, pełne czy w proszku) i tak może wywoływać reakcje alergiczne. Należy również uważać na „alergeny ukryte” – nawet w rybach z puszki mogą znajdować się śladowe ilości kazein i białek serwatkowych. Dieta eliminacyjna Zarówno dieta eliminacyjna, jak i próba prowokacyjna służą do diagnostyki alergii pokarmowej. Kluczem do sukcesu jest stopniowa zmiana diety i zastąpienie dotychczasowej karmy innym, jednym źródłem białka i jednym źródłem węglowodanów. Wprowadzając dietę eliminacyjną, początkowo należy ją podawać razem z dotychczasową karmą i wraz z biegiem czasu, podawać coraz mniej „starej” karmy na rzecz hipoalergicznej. W czasie diagnostyki alergii pokarmowej właściciel musi zrezygnować z podawania psu przekąsek i nagród. Na spacer z psem właściciel powinien wychodzić na smyczy, by maksymalnie ograniczyć możliwość zjedzenia przez psa czegoś „po drodze”. Jeśli opiekun nie wie, co dokładnie je jego pupil, dobrym pomysłem jest założenie dziennika dietetycznego i codziennie zapisywanie podanego i pobranego pokarmu przez psa, podarowanych nagród i smaczków oraz własnych obserwacji. Zaleca się również prowadzenie dokładnych zapisków podczas stosowania diety eliminacyjnej – przedstawienie ich lekarzowi weterynarii podczas wizyty znacznie ułatwi diagnostykę. W diecie eliminacyjnej najczęściej używa się diet hipoalergicznych, opartych na białku hydrolizowanym. Hydroliza białka powoduje uzyskanie mniejszych cząsteczek (rzędu 3000 – 10 000 daltonów), przez co obniża się ich antygenowość i nie występuje reakcja alergiczna. Jednak czasami przy hydrolizie białka mogą powstawać małe peptydy, które pogarszają smak karmy i mogą powodować biegunki. Co ciekawe, nawet jeśli stosuje się hydrolizaty białka, na które zwierzę jest uczulone, nie dają one objawów klinicznych. Dietę eliminacyjną należy stosować nawet 8 tygodni. Jeśli podczas intensywnego drapania się powstały rany, pies jeszcze po wyeliminowaniu czynnika alergennego może się w tych miejscach lizać, aż do zagojenia się ran. Założenia diety eliminacyjnej• Wprowadzenie zupełnie nowego źródła białka i węglowodanów – najlepiej jest stosować tylko jeden rodzaj białka i jeden rodzaj węglowodanów• Stosowanie komponentów o wysokiej strawności• Wprowadzenie białka hydrolizowanego• Stopniowe wprowadzanie diety przez około 6 – 10 dni• Kategoryczny zakaz podawania smakołyków, resztek posiłków i nagród• Dietę należy stosować przez 6 – 10 tygodni Kolejny etap, czyli próba prowokacyjnaPo kilku tygodniach diety eliminacyjnej, kiedy objawy już całkowicie ustąpią, do żywienia psa należy kolejno wprowadzać składniki, które zwierzę otrzymywało przed stosowaniem hydrolizatów. W przypadku zjedzenia uczulającego pokarmu, objawy choroby powrócą w ciągu kilkudziesięciu godzin. Objawy mogą pojawić się nawet po dwóch tygodniach od wprowadzenia nowego produktu, dlatego zwierzę cały czas trzeba obserwować. Jeśli przez 3 dni podawania nowego składnika nie wystąpią objawy niepożądane, takie jak rumień czy świąd, zwierzę prawdopodobnie nie jest uczulone na ten konkretny ustaleniu składników, które uczulają psa, należy ich bezwzględnie unikać. Zapisz się na newsletter! Coraz częściej opiekunowie psów zgłaszają się do nas z prośbami o dobór odpowiedniego jedzenia dla psich alergików. Odpowiedzialna opieka nad pupilem wymaga bowiem uwzględnienia nie tylko jego gatunkowych potrzeb żywieniowych, ale także indywidualnych preferencji. O tym, że pies ma alergię wyrokujemy często jednak zbyt pochopnie. Jak zatem rozpoznać alergię pokarmową u psa? Nie każda niepożądana reakcja na pokarm świadczy o alergiiAlergia pokarmowa jest tylko jedną spośród wielu niepożądanych reakcji na pokarm. Mówiąc o niepożądanej reakcji na pokarm mamy więc na myśli nieprawidłową odpowiedź kliniczną na spożycie danego rodzaju pokarmu lub dodatku do żywności. Te niepożądane reakcje, które występują jedynie u osobników wrażliwych mogą obejmować także psychiczną nietolerancję pokarmu, awersję do niego i unikanie jego spożywania. Gdy jednak pies spożywa dany pokarm, po czym występują u niego nienaturalne reakcje somatyczne, mówimy o nadwrażliwości na pokarm. Zgodnie z wytycznymi żywieniowymi opracowanymi przez FEDIAF, nadwrażliwość na pokarm może być alergią pokarmową, ale może mieć również podłoże niealergiczne. W tym drugim przypadku, nadwrażliwość zwykle wynika z zaburzeń metabolicznych, np. nietolerancji laktozy. Istnieje także niealergiczna nadwrażliwość na pokarm, której mechanizm nie został dotychczas poznany. Czym jest alergia pokarmowa?Alergią pokarmową nazywamy reakcję immunologiczną powodującą wystąpienie objawów klinicznych, przede wszystkim takich jak zmiany dermatologiczne. U psów z alergią możemy więc zaobserwować świąd skóry (uogólniony lub miejscowy), łojotok czy ropne zapalenie skóry. Szacuje się, że do 15% przypadków alergii pokarmowej u zwierząt towarzyszących obejmuje objawy ze strony układu pokarmowego, jak biegunka, wymioty, duża objętość wydalanego kału. Alergią pokarmową nie są więc reakcje na toksyczny składnik pokarmu, np. cebulę lub czosnek, czy przejściowa niestrawność, która może wynikać np. z zamiłowania psa do pożerania napotkanych na spacerach śmieci. Alergią są powtarzalne, nieprawidłowe reakcje na jedzenie pożywane przez psa. Czy zawsze uczula kurczak?Mit potencjału alergicznego drobiu, a szczególnie kurczaka, ma się bardzo dobrze. W rzeczywistości jednak większość składników pokarmowych ma potencjał wywoływania reakcji alergicznych. Wynika to z faktu, że zawierają białka nie poddane hydrolizie. Owiany złą sławą kurczak nie zawsze musi być winowajcą alergicznych reakcji pokarmowych naszego psa, choć zwykle automatycznie okrzykujemy go wskazują, że najczęściej reakcję alergiczną u psów (i kotów) powoduje mleko, wołowina, jaja i zboża. Z drugiej jednak strony istnieją opracowania wskazujące przede wszystkim na pszenicę, soję, kurczaka i kukurydzę. Ta niejednoznaczność najczęstszych alergenów wynika przede wszystkim z tego, że zestawienia takie mają charakter regionalny. Pokarmy uznawane za najpowszechniejsze alergeny są tymi, które zwierzęta domowe w danym rejonie spożywają najczęściej. Nie ma więc pełnej jasności, czy pokarmy przedstawiane na szczytach list rzeczywiście uczulają najczęściej. Jak rozpoznać alergię pokarmową u psa?Sposobem, który pozwoli nam rozpoznać alergię pokarmową u psa jest dieta eliminacyjna. Jeżeli podejrzewamy, że nasz pies może być uczulony na kurczaka, ponieważ obserwujemy nawracające zmiany dermatologiczne towarzyszące spożyciu karmy i przysmaków z zawartością kurczaka, powinniśmy całkowicie wyeliminować ten składnik z jego diety. Eliminacji składnika powinna towarzyszyć szczegółowa obserwacja stanu zdrowia psa, szczególnie stanu skóry i reakcji ze strony układu pokarmowego. Jeżeli nie występują żadne niepożądane reakcje, a co więcej, widzimy, że stan skóry naszego pupila poprawia się, należy założyć, że prawidłowo zidentyfikowaliśmy składnik, który mu nie służy. Nie należy jednak wyrokować zbyt pochopnie. Dieta eliminacyjna powinna trwać minimum 5 tygodni, najlepiej 8-12 tygodni. Dopiero po tym czasie jesteśmy w stanie ocenić wpływ wyeliminowanego składnika na stan zdrowia psa. Aby jednak uzyskać większy stopień pewności, w kolejnym kroku stosujemy dietę prowokacyjną. Jeżeli stan psa na diecie eliminacyjnej poprawił się, należy wówczas powrócić do składnika uprzednio wyeliminowanego. Podawanie go przez okres około 3-5 tygodni pozwoli nam dostrzec, czy wcześniejsze problemy powróciły. Jeśli tak się stało, możemy być niemal pewni, że ten właśnie składnik nie służy naszemu psu. Powinniśmy na stałe wyłączyć go z diety pupila. Czy dobra jakość jedzenia wpływa na redukcję potencjału alergicznego?Uważa się, że tak. Wiele psów, u których opiekunowie podejrzewali alergię pokarmową na dany rodzaj mięsa, ostatecznie spożywa „alergenny” pokarm bez reakcji klinicznych. Kluczowe wydaje się zapewnienie w diecie psa pokarmu dobrej jakości, tj. mięsa z wolnych wybiegów, ekologicznych hodowli czy zrównoważonych połowów. O tym, że mięso bez antybiotyków i hormonów jest zdrowsze, nie trzeba nikogo przekonywać. Uważa się, że jest przy tym znacznie bezpieczniejsze, także dla psów o wrażliwych układach pokarmowych. Dlatego właśnie w naszym jedzeniu wykorzystujemy wyłącznie składniki mięsne pochodzące z hodowli na wolnym wybiegu i połowów w naturalnym środowisku. ACANA Singles dla wrażliwych psówDla psów z alergiami i nietolerancjami pokarmowymi stworzyliśmy dedykowaną, monobiałkową linię jedzenia ACANA Singles. Formuły wchodzące w skład linii redukują ryzyko reakcji alergicznych. Żadna z formuł nie zawiera zbóż, glutenu, GMO, tapioki, ziemniaków czy ryżu. Wysokojakościowe mięso stanowi aż 50% składu, co niewątpliwie wyróżnia linię Singles na tle innych karm opartych na jednym źródle białka. Co ważne, formuły ACANA Singles zawierają to samo źródło tłuszczu, co białka. Zbyt często zdarza się, że karmy dedykowane psom-alergikom, choć są monobiałkowe, np. oparte na jagnięcinie, w rzecztywistości zawierają tłuszcz z kurczaka. Taki rodzaj karmy niewątpliwie nie przyniesie pożądanych efektów w przypadku nietolerujących mięsa z kurczaka, bowiem w tłuszczu również znajduje się alergenne białko. ACANA Singles oferuje trzy smakowe formuły dla wrażliwych psów: z nowozelandzką jagnięciną zamkniętą w opakowaniu uwielbianej ACANA Grass-Fed Lamb, kaczką z wolnego wybiegu w Ontario w ACANA Free-Run Duck, wieprzowiną yorkshire w ACANA Yorkshire psa wrażliwego może być monobiałkowa, ale niemonotonna. ACANA Singles to dowód na to, że jeden rodzaj białka nie musi oznaczać mniej mięsa i nudnej diety. Nawet wrażliwym psom polecamy dietę rotacyjną w obrębie linii Singles. Alergie u psów to poważny problem, z którym musi się zmierzyć coraz więcej psich pacjentów. Nie należą one do rzadkości, a co więcej, właściciele często nie wiążą objawów występujących u ich pupili z alergią. Wynika to z wielu czynników, ale przede wszystkim z tego, że alergia u psów nie zawsze będzie objawiać się w taki sam sposób, jak alergia u ludzi. Spis treści:1. Rodzaje alergii u psa2. Atopowe zapalenie skóry u psa3. Alergiczne pchle zapalenie skóry (apzs)4. Alergie kontaktowe5. Alergia pokarmowa6. Alergia u psa – diagnoza7. Alergia u psa – Leki Leki Glikokortykosteroidy (sterydy) Przeciwciała Immunoterapia alergenem, czyli Nnkt (niezbędne, nienasycone kwasy tłuszczowe) Leki stosowane Kąpiele lecznicze8. Podsumowanie Objawy ze strony górnych dróg oddechowych, takie jak: katar sienny, kichanie czy astma, w zasadzie u psów nie występują. Pies alergik przede wszystkim będzie cierpiał z powodu świądu skóry! Często w odpowiedzi na te słowa słyszę od właściciela: „Ale mój pies się nie drapie!”. Po dokładnym wywiadzie okazuje się jednak, że pupil faktycznie się nie drapie, ale pół nocy liże przednie łapki i notorycznie trzepie uszami… Tak więc wszelkie formy drapania się, ocieranie się, intensywne lizanie łap, wygryzanie sierści, przewlekłe problemy z uszami, zaczerwienienie okolicy pyska czy oczu to najczęstsze objawy alergii u psa. Kłopot z alergią polega przede wszystkim na tym, że nie da się jej zdiagnozować podczas pierwszej wizyty, czego często oczekuje właściciel. Co gorsza, nie da się z niej także wyleczyć psa. Farmakologicznie można jedynie na chwilę zlikwidować świąd lub wyleczyć stan zapalny skóry. Jednak aby objawy alergii nie nawracały, należy przede wszystkim unikać alergenów. Tak więc alergia psa przede wszystkim wymaga od właściciela wiedzy, czujności i odpowiedniego postępowania ze swoim pupilem, dostosowanego do rodzaju alergii, która występuje u czworonoga. Rodzaje alergii u psa Zacznijmy zatem od podstaw. U psów występują cztery rodzaje alergii: Wziewna – czyli wywoływana przez alergeny wziewne, zwane środowiskowymi. Psy z silnie rozwinięta alergią środowiskową cierpią na tak zwaną atopię (atopowe zapalenie skóry, AZS) Kontaktowa, AKZS (alergiczne kontaktowe zapalenie skóry) – ten rodzaj alergii powstaje przy bezpośrednim kontakcie z alergenem ze środowiska. Alergiczne pchle zapalenie skóry, APZS – jest to najbardziej powszechna alergia u psów. Pokarmowa – występuje, gdy alergenem jest cząsteczka pokarmu, który zwierzę spożyło. Atopowe zapalenie skóry u psa AZS (atopowe zapalenie skóry) – uwarunkowana genetycznie choroba powstająca z powodu nadwrażliwości na alergeny typu I, których obecność powoduje wytwarzanie w organizmie psa przeciwciał z grupy IgE. Cały mechanizm powstawania przeciwciał jest dość skomplikowany, jednak na potrzeby objaśnienia problemu postaram się przybliżyć tę tematykę jak najprościej. W wyniku pierwszego kontaktu z alergenem organizm uczula się i wytwarza odpowiednie komórki (przeciwciała) przeciwko danej substancji. Przy ponownym kontakcie z alergenem przeciwciała IgE łączą się z nim, uwalniając mediatory zapalne, jak np. histamina. To właśnie one są przyczyną miejscowego świądu skóry psa. Jednocześnie uruchamiana jest kaskada kolejnych reakcji o podłożu immunologicznym (podejrzewa się tu rolę przeciwciał IgG oraz limfocytów T) i zapalnym, które również przyczyniają się do powstania zmian skórnych. Mówiąc krócej: pies, wdychając pyłki np. brzozy, jeśli jest na nią uczulony, będzie cierpiał na świąd skóry i związane z tym dermatozy. Odpowiednik tego rodzaju alergii u ludzi to właśnie alergia wziewna. Najczęstsze alergeny wziewne u zwierząt to: roztocze kurzu domowego, pleśń, roztocze spiżarniane, pyłki drzew (brzoza, jesion, dąb, topola etc.), trawy (żyto, aksamitka etc.), alergeny roślinne (babka lancetowata, kąkol, czerwona koniczyna etc.) Alergia środowiskowa może zatem mieć charakter sezonowy, gdy alergeny pojawiają się tylko w określonej porze roku, np. czas pylenia brzozy to przełom kwietnia i maja. Może także trwać przez cały rok, gdy pies wykazuje alergie np. na roztocze kurzu. AZS najczęściej pojawia się u młodych psiaków, bardzo często do 4. roku życia. Dawniej uważano, że nie pojawia się później niż do 10. roku życia psa, jednak aktualnie literatura podaje także przypadki atopii u psów starszych. Oznacza to, że pies, podobnie jak człowiek, może uczulić się na alergeny, gdy jest dojrzały, a nawet będąc już w podeszłym wieku. Ten typ alergii często sprzężony jest z rasą, a także, w przypadku gdy mówimy o atopii – uwarunkowany genetycznie. Rasy, które mają do niej skłonność, to przede wszystkim: west highland white terrier, buldogi, buldożki, bulteriery, cocker spaniel, labrador, owczarek niemiecki. Warto jednak wiedzieć, że tak naprawdę każdy pies może okazać się atopikiem. Podstawowe objawy AZS to przede wszystkim świąd, który doprowadza do samouszkadzania naskórka, a nawet skóry właściwej. Świąd u psa rozpoznamy po zachowaniach takich jak: intensywne wylizywanie tylnych lub przednich łap i pachwin, drapanie się po brzuchu, intensywne gubienie sierści (całoroczne), zaczerwienienie skóry pod pachami lub w pachwinie. Pamiętajmy, że jeśli nie widzimy, że pies się drapie, to nie znaczy, że go nie swędzi! Kolejne objawy alergii to: przewlekłe zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego, zapalenie spojówek, zaczerwienienie okolicy pyska, zmatowiona sierść, łupież. Nierzadko wskutek notorycznego świądu widoczne są charakterystyczne przebarwienia sierści (staje się ona brązowa w miejscu wylizywania) czy też powierzchniowe otarcia naskórka, strupy na głowie i uszach. U niektórych psów w wyniku przewlekłego zapalenia skóra na brzuchu może ściemnieć (hiperpigmentacja). Świądowi skóry często towarzyszy rumień oraz zapalenie bakteryjno-grzybicze (najczęściej wywołane drożdżakami Malassezia spp., oraz bakteriami z grupy Staphylococcus spp. i Streptococcus spp.). Zapaleniu mogą towarzyszyć wykwity skórne (krosty, grudki, zaskórniki), a nawet wysięk zapalny. Pacjent z alergią ma osłabioną naturalną ochronę skóry (tak zwaną barierę naskórkową), a także zwiększony poziom kolonizacji bakterii. Mówiąc wprost – jest bardziej podatny na zapalenia skóry. Zapalne zmiany skórne dodatkowo nasilają świąd. Im większe swędzenie skóry, tym pies bardziej się drapie, intensywniej wylizuje i tym silniejsze w efekcie jest zapalenie. Koło się zamyka, a stan psa tylko pogarsza. Gdzie skóra swędzi? Praktycznie na całym ciele psa. Najczęściej są to obszary, na których widać zmiany skórne, czyli: okolice pyska, małżowiny uszu, pachy, pachwiny, skóra brzucha, przestrzenie międzypalcowe. Patrząc na tak zwaną mapę dermatologiczną psa – czyli miejsca szczególnie podatne na świąt – łatwo zauważyć, że w przypadku alergii są one zależne od rasy. I tak u owczarków niemieckich objawy świądu na tle alergii będą występować głównie na skórze brzucha, a u yorków w przestrzeniach międzypalcowych. Wynika to z miejscowego uwalniania się histaminy dokładnie tam, gdzie jest najwięcej komórek zapalnych u danego psa czy nawet danej rasy. Pamiętajmy, że zaognione i zaczerwienione zmiany na skórze świadczą o jej zapaleniu, które ma charakter przewlekły i nawracający. W takiej sytuacji należy podjąć leczenie odpowiednimi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, a nawet lekami przeciwgrzybiczymi. W terapii zapalenia skóry dużą rolę odgrywają szampony lecznicze. Pamiętajmy, że w takiej sytuacji jest to leczenie jedynie wtórego problemu, a nie alergii, czyli problemu pierwotnego. Wyleczona z zapalenia skóra przestaje być zaczerwieniona, a pies odczuwa ulgę. Jeśli jednak nie wyeliminujemy alergenów ze środowiska, zmiany zapalne będą nawracać. Psy wykazujące objawy AZS niestety dość często cierpią także z powodu APZS, a także wykazują alergię pokarmową. W takim przypadku diagnostyka jest bardziej skomplikowana. Dieta eliminacyjna odgrywa istotną rolę u psów z silnie rozwiniętym atopowym zapaleniem skóry. Atopia to dla lekarza weterynarii dość poważny problem – zarówno diagnostyczny, jak i terapeutyczny. Lekarz musi bowiem wykluczyć inne dermatozy objawiające się świądem. Warto pobrać próbki do przeprowadzenia cytologii oraz zeskrobinę czy próbki do biopsji, a nawet wykonać posiew mikologiczny. Na świąd u pacjentów z atopią zazwyczaj skuteczne są glikokortykosteroidy, po których podaniu objaw ustaje. Alergeny środowiskowe wywołujące alergie u psa, w odróżnieniu od alergenów pokarmowych, możemy wykryć testami alergicznymi. Wynika to z faktu, że w tym przypadku powstaje jedna klasa przeciwciał (IgE) i możliwe jest wykonanie testów alergicznych – z krwi (serologicznych) lub śródskórnych (polecane przez dermatologów, uważa się, że są bardziej dokładne). Testy śródskórne polegają na podaniu pod skórę alergenu i odczytu po 24 i po 48 godzinach miejscowego odczynu na konkretny alergen. Za celowością takich testów przemawia przede wszystkim określenie alergenów środowiskowych, ale także fakt, że jest to wstęp do rozpoczęcia immunoterapii, czyli odczulania. Przed przystąpieniem do testów należy jednak pamiętać o istotnej rzeczy: aby przed przeprowadzeniem testów alergicznych nie podawać glikokortykosteroidów minimum przez 2-3 tygodnie (często leki te stosowane w terapii świądu u alergików i atopików). Testy śródskórne najlepiej wykonywać w okresie zimowo – jesiennym, gdyż wyniki są bardziej wiarygodne. W przypadku alergii środowiskowej należy przede wszystkim unikać częstego kontaktu z alergenami. Oto kilka prostych sposobów: Podczas pylenia traw czy drzew warto stosować regularne kąpiele lecznicze, aby zmyć pyłki z sierści psa. Odpowiednio dobrane przez lekarza weterynarii szampony pomagają utrzymać równowagę skóry oraz ograniczyć świąd i rozwój stanu zapalnego. Podczas koszenia trawy oraz kilka godzin po nim pylenie jest największe, dlatego w tym czasie należy ograniczyć wychodzenie psa na dwór, a nawet pozamykać wszystkie okna w mieszkaniu. Jeśli wiemy, że najsilniejsze objawy alergii występują sezonowo, np. w lipcu, gdy pyli dana roślina, w tym czasie powinniśmy ograniczać spacery i swobodne bieganie psa po ogrodzie, parku lub łące. W przypadku psiego alergika uczulonego na roztocze kurzu domowego (według literatury alergię na roztocze wykazuje 65-90% psich alergików) należy codziennie odkurzać w domu (stosować odkurzacze bezworkowe) i regularnie kąpać psa. Ponieważ głównym pokarmem dla roztoczy kurzu domowego jest naskórek, należy także często zmieniać pościel (jeśli pies śpi z nami w łóżku), a najlepiej stosować pościel dla alergików. Należy także regularnie prać psie posłanie, koce, sprzątać kojec etc. Jeśli jesteśmy właścicielami psa alergika uczulonego na roztocze spiżarniane, w przypadku gdy spożywa on suchą karmę, należy dzielić ją na porcje i mrozić przez kilka dni przed podaniem. Alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS) APZS, czyli kontaktowe zapalenie z powodu kontaktu z pchłą – alergenem w tym przypadku jest ślina lub jad pchły. W momencie ugryzienia psa, nawet przez jedną małą pchełkę, dochodzi do silnej reakcji alergicznej skóry. Jest to najczęstsza alergia występująca u psów. Choroba nie ma predylekcji rasowych czy genetycznych i może wystąpić w każdym wieku. W jej przebiegu dochodzi do reakcji alergicznej typu wczesnego i późnego. Świąd występuje głównie w okolicach zadu i nasady ogona. Skóra może być zaczerwieniona i wykazywać objawy zapalenia. Często obserwuje się łysienie w tej części ciała psa. Charakterystyczny jest brak pcheł czy ich odchodów. Reakcja alergiczna może trwać nawet 2 tygodnie od czasu ugryzienia przez pchłę. U psów wykazujących ten typ alergii preparaty przeciwpchelne powinny być podawane całorocznie, ponieważ jeśli alergia pojawiła się u czworonoga raz, będzie występowała u niego już do końca życia. Alergie kontaktowe Reakcja nadwrażliwości typu IV, czyli tak zwana reakcja późna. Alergenem kontaktowym bardzo często jest chrom, ale może nim być także: cement, guma, formaldehyd, inne chemikalia, rodentycyty, pestycydy, a nawet niektóre rośliny, jak np. bluszcz, czy też leki, jak np. nadtlenek benzoilu. W wyniku wniknięcia alergenu przez skórę powstaje rumień i miejscowy odczyn zapalny. Alergia kontaktowa często pojawia się na dystalnych częściach łap lub na skórze brzucha w wyniku bezpośredniego kontaktu z alergenem, np. obecnym na podłożu. Alergia pokarmowa Podobnie jak atopia, alergia pokarmowa może wystąpić u psa w każdym wieku, ale najczęściej diagnozujemy ją przed 4. rokiem życia. Alergię pokarmową nazywa się niesezonową alergiczną chorobą skóry. Trofoalergenem (alergenem pokarmowym) może być w zasadzie każdy składnik diety. Najczęściej jest nim jednak białko (o cząsteczkach wielkości powyżej 30 KdA). Tłuszcze i węglowodany nie wywołują alergii, mogą jednak powodować nietolerancję pokarmową. W gabinecie nierzadko słyszę stwierdzenie: „Ale on zawsze jadł tę karmę i nic mu nie było”. Rozumiem to zdziwienie, ale niestety okazuje się, że teraz pies jest na karmę uczulony. Nie ma tu etapu przejściowego. Dobrze jest zatem zrozumieć mechanizm powstawania alergii, aby wiedzieć, co i jak należy robić i na co zwracać uwagę u cierpiącego na nią psa. Należy także pogodzić się z faktem, że diagnozowanie tego problemu nie jest proste, a kluczową rolę odgrywa dieta eliminacyjna. Alergie pokarmowe stanowią aż 30% chorób skóry na tle alergicznym. Charakterystyczne dla nich są brak sezonowości oraz brak rekcji na sterydoterapię. Oznacza to, że po podaniu leków sterydowych nie ma stuprocentowych efektów zniesienia świądu. Objawy tego typu alergii są dość podobne do objawów atopii – to przede wszystkim świąd o różnym stopniu nasilenia oraz związane z nim zapalenie skóry. Jednak trudno tu mówić o mapie dermatologicznej psa – świąd może bowiem występować nawet na całym ciele. Do najczęstszych objawów alergii pokarmowej zaliczamy zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego (diagnozowane aż u 55% psów z alergią). W tym przypadku bardzo często stwierdza się nadmiar wydzielanej woskowiny (woszczynowo-rumieniowe zapalenie), przewlekłe zapalenia powodowane przez drożdżaki Malasessia spp. lub na tle bakteryjnym. Związane z tym objawy to: trzepanie uszami, bolesność okolicy ucha, zaczerwienienie i obrzęk zewnętrznego przewodu słuchowego oraz małżowiny usznej. Należy zwrócić uwagę, że jeżeli alergen podawany jest co jakiś czas, np. w smaczkach, świąd oraz objawy także będą występowały co jakiś czas. Masa cząsteczkowa alergenów pokarmowych wywołujących reakcje ludzi wynosi 10‑70 KdA, u zwierząt natomiast nie jest ona do końca znana. Podejrzewa się, że wielkość trofoalergenu musi być większa niż 30 KdA, jednak do końca nie wiadomo, jak duże cząsteczki pokarmowe mogą wywołać objawy alergii. U psów istnieje możliwość reakcji krzyżowej, podobnej do tych, które występują u ludzi. Na przykład uczulenie na brzozę może dawać objawy po zjedzeniu jabłka. Reakcje takie u zwierząt nie są jednak do końca poznane. W mechanizmie reakcji na alergen pokarmowy u zwierząt, w odróżnieniu od ludzi, dominuje nadwrażliwość zarówno typu I jak i III, czyli kompleksów immunologicznych. Cała reakcja alergiczna i jej mechanizm niestety także nie są do końca znane. Wiemy, że biorą w niej udział nie tylko przeciwciała IgE, ale także IgG oraz limfocyty T. Świąd skóry powstaje w wyniku uwolnienia mediatorów zapalnych, takich jak np. histamina, z komórek tucznych jelit czy skóry. Ponadto należy wspomnieć, że alergia pokarmowa powstaje wtedy, gdy podstawowe mechanizmy układu odpornościowego nie funkcjonują prawidłowo, a na dodatek zwierzę spożyło alergen. Podstawowe czynniki sprzyjające ujawnieniu się alergii to pasożyty jelitowe czy infekcja w obrębie przewodu pokarmowego, które zaburzają miejscowo funkcjonowanie przeciwciał z klasy IgA. Dodatkowo coraz częściej mówi się o zależności występowania alergii pokarmowych u psów od czynników genetycznych, a także od rasy. W przypadku alergii pokarmowej należy zdiagnozować, co uczula psa. W tym celu konieczne jest zastosowanie diety eliminacyjnej przez okres 8-12 tygodni, a następnie wykonanie próby prowokacyjnej. Nie jest to proste zadanie, ale jeśli będziemy przestrzegać odpowiednich zasad, szybko zorientujemy się, który konkretnie składnik bądź które składniki pokarmowe wywołują niepożądane objawy u naszego pupila. Analiza dostępnych karm oraz ich składów, która pozwoli nam na unikanie konkretnych alergenów pokarmowych, wymaga wiele cierpliwości i pracy właściciela. Cały proces jest dość czasochłonny i wymaga dyscypliny od wszystkich domowników, sąsiadów czy przyjaciół. Jednak dobranie odpowiedniej karmy przynosi oczekiwane efekty i pozwala funkcjonować bez konieczności częstych wizyt u lekarza weterynarii. Alergia u psa – diagnoza Diagnozowanie alergii pokarmowej jest trudne. Podstawową informacją jest to, że u psów przeciwciała wytwarzane są po spożyciu każdego składnika pokarmowego. Oznacza to, że zarówno u chorych psów – alergików, jak i u psów zdrowych – niealergików można wykryć przeciwciała przeciw danemu składnikowi pokarmowemu. Badania zmian stężeń tych przeciwciał, mimo idącej naprzód technologii, nie są na tyle czułe i specyficzne, aby precyzyjnie określić alergeny pokarmowe dla danego psa. W związku z tym wykonanie testów na alergie pokarmowe wiąże się z możliwym błędnym wynikiem. Dlatego rozpoznanie alergii pokarmowej u psa polega głównie na wykluczeniu innych dermatoz o podobnych objawach. W tym celu wykonuje się badania kliniczne oraz badania dodatkowe skóry (cytologia, zeskrobina, posiew, biopsja etc.). Jedynym sposobem zarówno potwierdzenia alergii pokarmowej, jak i ustalenia trofoalergenów jest zastosowanie diety eliminacyjnej, a następnie próby prowokacyjnej u psa. Jest to bardzo ważne, aby funkcjonować z psem bez ciągłych wizyt w gabinecie weterynaryjnym. W pierwszej kolejności należy zawsze wykluczyć inne choroby (dermatozy, a także psychodermatozy) objawiające się świądem. Ze zmienionych zapalnie miejsc na ciele psa należy pobrać materiał do cytologii, zeskrobinę, oraz wykonać inne niezbędne badania, w tym badania krwi, a niekiedy także biopsję skóry. Pamiętajmy, że stwierdzenie zapalenia grzybiczo-bakteryjnego skóry nie wyklucza alergii u psa! Aż u 70% psów z alergią diagnozuje się wtórne zapalenie skóry! Antybiotykoterapia Stosowana w celu wyleczenia bakteryjnego zapalenia skóry jest nieodzowną częścią leczenia objawów alergii u psów. Jeżeli istnieje taka możliwość, warto pobrać wymaz na posiew bakteryjny wraz z antybiogramem. Leczenie bakteryjnego zapalenia skóry wymaga wysokich dawek odpowiedniego antybiotyku. Nierzadko antybiotykoterapia trwa minimum 3-4 tygodnie. Leki przeciwgrzybicze Stosowane są w sytuacji, gdy wskutek alergii dojdzie do wtórego grzybicznego zapalenia skóry. W takim przypadku leczenie dostosowywane jest do rodzaju grzyba, jaki został stwierdzony w hodowli, a leki stosuje się w odpowiednio dobranych dawkach i według odpowiednich schematów. Leki antyhistaminowe To główne leki stosowane w leczeniu alergii u ludzi. Niestety w przypadku psów sprawdzają się jedynie u około 15% pacjentów i tylko w początkowej fazie alergicznego zapalenia. Reakcja na nie jest bardzo indywidualna, dlatego też nie są to leki stosowane z wyboru. Wynika to w głównej mierze z odmiennej patofizjologii powstawania alergii u ludzi i u zwierząt. U psów jest ona bardziej skomplikowana, a histamina nie jest w ich przypadku dominujący mediatorem zapalnym. Glikokortykosteroidy (sterydy) To leki przeciwświądowe i przeciwzapalne. Są to leki pierwszego wyboru stosowane w celu zwalczania świądu i zapalenia u psów. Należy je aplikować w odpowiednich dawkach. Glikokortykosteroidy można stosować miejscowo, ale należy robić to uważnie, tak aby pies nie zlizywał preparatu. Glikokortykosteroidy zawsze powinny być stosowane pod okiem lekarza weterynarii i nie należy stosować ich nieprzerwanie, gdyż długotrwałe używanie tych środków wiąże się ze skutkami ubocznymi. Jeżeli pies wymaga stałego podawania leków, należy dostosować je tak, aby otrzymywał jak najmniejsze dawki w jak największych odstępach czasu. W takim przypadku warto też wypróbować terapię innymi lekami. Pamiętajmy, że sterydów należy używać jak najrzadziej – tylko wtedy, kiedy stan kliniczny czworonoga naprawdę tego wymaga. Cyklosporyna Lek o działaniu immunosupresyjnym i immunomodulującym, wpływającym na konkretne komórki biorące udział w reakcji alergicznej organizmu. Działa przeciwświądowo i przeciwzapalnie. Bardzo dobry, silny i skuteczny preparat, który można stosować w terapii atopii u psów jednocześnie z odczulaniem pacjenta. Wykorzystuje się go głównie u psów z zaawansowaną atopią. Stosowanie cyklosporyny niesie mniej skutków ubocznych niż terapia glikokortykosteroidami. Przeciwciała monoklonalne Coraz częściej stosowane są w terapii psów, szczególnie u całorocznych alergików środowiskowych. Przeciwciała te skierowane są przeciwko interleukinie, biorącej udział bezpośrednio w wywoływaniu świądu podczas reakcji zapalnej i alergicznej u psa. Lek doskonale niweluje świąd, a także ma działanie przeciwzapalne. Jest on szczególnie cenny w wypadku psów z ciężką atopią. Lek podaje się formie zastrzyku, raz w miesiącu. Niestety, zdarzają się jednak przypadki gdzie lek nie zadziała, lub skuteczny będzie jedynie w wyższej dawce, co wiąże się z niemałym kosztem. Oklacytynib To lek działający jako inhibitor kinaz janusowych (JAK). Przeznaczony jest do stosowania u psów z atopią. Jego działanie przeciwświądowe jest bardzo szybkie i skuteczne. Znajduje zastosowanie jako alternatywa dla terapii glikokortykosteroidami. Należy jednak pamiętać o możliwych skutkach ubocznych tego leku. Przeciwskazany jest u psów ze zdiagnozowaną chorobą nowotworową lub przewlekłym zapaleniem. Immunoterapia alergenem, czyli odczulanie Stosuje się ją tylko u atopików, po wykonaniu testów na alergeny środowiskowe. Skuteczność odczulania u zwierząt wynosi około 50%, jednak wiele psów wykazuje zmniejszenie objawów alergii. Immunoterapia polega na podawaniu w formie iniekcji małych dawek alergenów. Zastrzyki najczęściej wykonywane są przez właściciela w domu, co kilka dni lub raz na tydzień. Odczulanie trwa zazwyczaj około 6 miesięcy. Taki rodzaj leczenia przynosi efekty głównie u psów młodych. Zdarza się również, że zaostrza ono objawy alergii, lub wręcz przeciwnie – po prostu nie ma żadnych efektów kuracji. W niektórych przypadkach, gdy wyniki wskazują uczulenie na więcej niż 3 alergeny, odczulanie nie jest wskazane. NNKT (niezbędne, nienasycone kwasy tłuszczowe) Kwasy omega-6 i omega-3, stosowane w odpowiednich proporcjach. Ograniczają one stan zapalny skóry, a nawet pozwalają zmniejszyć dawki stosowanych glikokortykosteroidów. Wykazano, że w eliminacji świądu działają synergistycznie z innymi lekami. Suplementacja NNKT to dość istotny element terapii atopika. Pamiętajmy, aby przy wyborze suplementu sprawdzić skład oraz przyswajalność składników preparatu. Czytaj więcej: Kwasy omega-3 i -6 w diecie psa Leki stosowane miejscowo Maści, kremy czy balsamy nie są najlepszym rozwiązaniem dla zwierząt, gdyż zastosowany preparat może szybko zostać zlizany i jedynie zaszkodzić psu. Dodatkowo miejscowe stosowanie glikokortykosteroidów na skórę może doprowadzić do jej dysfunkcji, a nawet atrofii. Balsamy mogą sklejać sierść i stwarzać dobre warunki do rozwoju bakterii, dlatego też terapia alergicznego zapalenia skóry opiera się w głównej mierze na leczeniu ogólnoustrojowym. Bezpośrednio na skórę można stosować preparaty np. w formie spot-on, wspomagające naturalną barierę skórną czy łagodzące świąd. Kąpiele lecznicze Są ważnym elementem zarówno terapii zapalenia skóry, jak i codziennej pielęgnacji psa alergika. Regularnie wykonywane pozwalają na utrzymanie odpowiedniej flory naskórnej oraz oczyszczają sierść i skórę psa z pyłków i roztoczy kurzu. Odpowiednio dobrane szampony nie podrażniają skóry psa, a niektóre wykazują działania przeciwświądowe (np. z wyciągiem z owsa), przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze lub łagodzące. Pamiętajmy, że szampony lecznicze muszą być przeznaczone dla zwierząt, a nie dla ludzi! Nawet najlepsze emolienty na atopię przeznaczone dla człowieka mogą psu jedynie zaszkodzić! Kąpiel lecznicza polega na tym, że po nałożeniu szamponu na skórę i sierść czworonoga pozostawiamy go na ok. 10-15 minut i dopiero po tym czasie spłukujemy. PODSUMOWANIE Pacjent alergik taki się urodził i taki już będzie do końca życia – to ważne stwierdzenie, z którym każdy właściciel psa alergika lub atopika powinien się oswoić. Takie zwierzę potrafi naprawdę dobrze funkcjonować, jeśli jego opiekun wie, jak unikać alergenów. W przypadku alergii pokarmowej czy kontaktowej, gdy znamy czynniki uczulające, sprawa jest dość prosta. Nie tak łatwo jest jednak postępować z psem z atopią, czy też z psem, u którego występują wszystkie rodzaje alergii. W takim przypadku należy przestrzegać podstawowych zasad, aby jak najrzadziej doprowadzać do zaostrzenia objawów. Przewlekłe, nawracające objawy alergii mogą bowiem doprowadzić do poważnego uszczerbku na zdrowiu psa. W wypadku pojawienia się pierwszych objawów zapalenia skóry czy świądu należy jak najszybciej udać do gabinetu weterynaryjnego, aby lekarz rozpoczął odpowiednie leczenie i zatrzymał reakcję immunologiczną organizmu. Leczenie alergika jest wielokierunkowe – obejmuje zarówno unikanie alergenów, miejscowe stosowanie preparatów, kąpiele lecznicze, odczulanie, jak i leczenie ogólnoustrojowe. Obecnie w medycynie weterynaryjnej dostępne są bardzo dobre i skuteczne leki przeznaczone dla atopików. Rodzaj leków oraz ich dawki ustala lekarz weterynarii, dopasowując je indywidualnie do danego pacjenta i biorąc pod uwagę także możliwości finansowe właściciela. Sposoby leczenia zależą w głównej mierze od występujących objawów, rodzaju alergii, wieku pacjenta, jego rasy, masy ciała oraz współistniejących chorób. Małgorzata Glema, lekarz weterynarii

alergia pokarmowa u psa zdjecia